Να γίνει ΑΠΕΡΓΙΑ στις 17/12 ημερα κατάθεσης του προυπολογισμού!

Μονάχα δύο μήνες με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ένας νέος γύρος αντιλαϊκής επίθεσης έχει ξεκινήσει. Η νέα κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την προβληματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, εκμεταλλεύεται τις πιέσεις που διαμορφώνονται από τα επιτελεία της ΕΕ για την τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας με στόχο να φέρει πρόσθετες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, να διαμορφώσει μια ακόμα χειρότερη πραγματικότητα για την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Είναι η απάντηση που αυτοί δίνουν στην οικονομική κρίση, η υπέρβαση της δηλαδή με κριτήριο την διατήρηση της κερδοφορίας των κεφαλαιούχων σε βάρος των δικαιωμάτων εργαζομένων και της νεολαίας.

Η πολιτική της κυβέρνησης συνοψίζεται στον προϋπολογισμό που κατατίθεται προς ψήφιση στις 17 Δεκέμβρη. Με βασική δικαιολογία το χρέος της Ελλάδας και την επιτήρηση από την ΕΕ έχει ήδη ανακοινωθεί ότι περνάμε σε εποχή μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών.

Οι βασικές κατευθύνσεις της κυβέρνησης δείχνουν το βάθος των αντεργατικών αλλαγών που προετοιμάζονται:

• Το καθεστώς λιτότητας θα συνεχισθεί αφού μέσα στα πλαίσια της οικονομικής κρίσης, οι δυνάμεις της εργοδοσίας έχουν βρει την ευκαιρία να ρίξουν ακόμα πιο κάτω τους μισθούς και τα μεροκάματα.

• Την ίδια στιγμή οδηγούμαστε σε περαιτέρω διάλυση του κράτους πρόνοιας. Τόσο όσον αναφορά την παιδεία όσο και για το εθνικό σύστημα υγείας δεν παρουσιάζεται αύξηση της χρηματοδότησης.

• Παράλληλα η κυβέρνηση όχι μόνο προχωρά την υλοποίηση του αντιασφαλιστικού νόμου που ψήφισε η ΝΔ αλλά επιπλέον ανοίγει την συζήτηση για πρόσθετες αλλαγές που διαλύουν την κοινωνική ασφάλιση και ενισχύουν τις ανταποδοτικές – κεφαλαιοποιοητικές λογικές.

• Σε μια περίοδο που η ανεργία μαστίζει μεγάλες μερίδες των εργαζομένων και πολύ πιο έντονα την νέα γενιά, το ΠΑΣΟΚ προτείνει ως «λύση» τις ελαστικές – επισφαλείς - μορφές εργασίας και την υποτιθέμενη μαθητεία – σχεδόν δωρεάν δανεισμό εργαζομένων στους εργοδότες.

• Επιπρόσθετα εντείνεται η πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα με βασικούς στόχους την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αλλά και την παροχή λειτουργιών του ευρύτερου δημοσίου τομέα σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Είναι σαφές ότι η πολιτική αυτή στοχεύει στην ακόμα μεγαλύτερη οικονομική συμπίεση των λαϊκών στρωμάτων, στην περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην ακόμα μεγαλύτερη εκτίναξη της ανεργίας, στη διάλυση – ιδιωτικοποίηση των θεσμών του κοινωνικού κράτους.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική αντιστοιχεί ο πιο μαζικός Αγώνας!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Αντιστοιχεί ο πιο μαζικός και ανυποχώρητος αγώνας απέναντι σε αυτή την πολιτική, αντιστοιχεί η πιο έντονη πάλη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι εργαζόμενοι πρέπει να συγκροτήσουν άμεσα το μέτωπο της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική. Για τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας οφείλουμε να ενισχύσουμε την πάλη για τον μισθό, την πάλη για τις εργασιακές σχέσεις, την πάλη για την ενίσχυση των δομών κοινωνικής πρόνοιας, την πάλη για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, την πάλη για ένα ισχυρό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, την πάλη για την ανατροπή της πολιτικής λιτότητας, την πάλη για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τις ίδιες τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Τον δρόμο χαράζουν οι αγώνες των εργαζομένων στην WIND, η πάλη για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων στο χώρο των τεχνικών, οι αγώνες των εργαζομένων στην ΗΜΕΡΑ, η πάλη των Stagers, η απεργία των λιμενεργατών. Αυτός ο δρόμος, ο δρόμος της συλλογικής αντίστασης αποτελεί την μόνη εγγύηση για την επίτευξη νικών για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Σε αντίθεση με ότι θέλουν να μας πουν, η ιστορία των αγώνων αποδεικνύει ότι μπορούμε να μπλοκάρουμε την πολιτική τους, μπορούμε να κερδίσουμε!



…η Συνδικαλιστική γραφειοκρατία όμως κοιμάται εσκεμμένα


Οι γραφειοκρατικές ηγεσίες των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ κατ’ επιλογήν δεν βάζουν απεργία την ημέρα κατάθεσης του προϋπολογισμού. Σε συνέχεια των επιλογών κοινωνικού διαλόγου με την κυβέρνηση και τον ΣΕΒ, η ηγεσία της ΓΣΕΕ επιλέγει να μην βοηθήσει στην συγκρότηση αντιστάσεων, επιλέγει να απονεκρώσει κάθε προσπάθεια να αποτραπεί η προώθηση των αντεργατικών αλλαγών. Οι επιλογές αυτές είναι πλήρως αντίθετες με τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Σε μια εποχή που η εργοδοσία και η κυβέρνηση εξαπολύουν έναν νέο γύρο σκληρών αναδιαρθρώσεων, όσοι επιλέγουν τον δρόμο της κοινωνικής και ταξικής ειρήνης αντικειμενικά διευκολύνουν τον δρόμο για την υλοποίηση των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων.

17 του Δεκέμβρη να κάνουμε ΑΠΕΡΓΙΑ!

Ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. παλεύουμε για την σύγκλιση απεργίας στις 17 Δεκέμβρη από το μεγαλύτερο δυνατό σύνολο σωματείων, ομοσπονδιών και εν τέλει από τις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η κίνηση αυτή αποτελεί βασικό κόμβο του αγώνα ενάντια στην αντεργατική πολιτική. Μονάχα μέσα από τη συγκρότηση μαζικών αγώνων σε κάθε χώρο δουλειάς και συντονισμένα κόντρα στην κυβερνητική πολιτική, μονάχα μέσα από την πιο έντονη κοινωνική και πολιτική πάλη μπορεί να βελτιωθεί η θέση των εργαζομένων και της νεολαίας, να πετύχουμε νίκες, να ενισχυθεί η ταξική αυτοπεποίθηση. Καλούμε το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς και του κινήματος να παλέψουμε από κοινού σε αυτή την κατεύθυνση, να πιέσουμε να μπει απεργία στις 17/12 κόντρα στις λογικές ειρήνης με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Καλούμε το σύνολο των εργαζομένων και της νεολαίας σε έναν συντονισμένο αγώνα που θα καταφέρει να βάλει ανάχωμα στον νέο γύρο επίθεσης, που θα καταγάγει νίκες προς όφελος των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Παλεύουμε για:

* Μόνιμη και Σταθερή Δουλειά για όλους – 5ήμερο, 7ωρο, 35ωρο
* Δημόσια Ασφάλιση για όλους, με μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, αυξήσεις των συντάξεων – έξω τα ταμεία από τον χρηματιστηριακό τζόγο – κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα – Ρέππα – Πετραλιά
* Κατάργηση του θεσμού των επινοικιαζόμενων εργαζομένων, της άνισης μεταχείρισης των ξένων
* 1400 ευρώ κατώτατο μισθό – καμία μείωση των δημόσιων δαπανών για να πληρωθεί το ληστρικό «δημόσιο χρέος»
* Προστασία των ανέργων, επίδομα ανεργίας ίσο με το βασικό μισθό που διεκδικούμε – παραγραφή των δανείων – πλήρης υγειονομική κάλυψη, ο χρόνος ανεργίας να μετρά ως συντάξιμος
* Αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου – πάγωμα και μειώσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ και των τιμών στα είδη λαϊκής κατανάλωσης
* Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και τα ΣΔΙΤ - όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (ενέργεια, επικοινωνίες, υγεία, ύδρευση, συγκοινωνίες) να είναι αποκλειστικά δημόσιες και με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο
* Να μην εφαρμοστεί η ΚΑΠ – κατοχύρωση, εγγύηση και βελτίωση του εισοδήματος των φτωχών και μεσαίων αγροτών, στήριξη και ενίσχυση των συνεταιρισμών ως προς την οργάνωση της αγροτικής παραγωγής και την μεταποίηση του προϊόντος
* Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας – όχι στην πολιτική της ΕΕ, απειθαρχία στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, πάλη για την έξοδο από την ΕΕ

Δελτίο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις πορείες 6 & 7 Δεκέμβρη

           Χαιρετίζουμε τη μαζική συμμετοχή μαθητών, φοιτητών και εργαζόμενων στις κινητοποιήσεις που έγιναν στις 6 και 7 Δεκέμβρη, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η συμμετοχή χιλιάδων διαδηλωτών έδειξε ότι τα γεγονότα του περσινού Δεκέμβρη δεν ήταν μια έκρηξη τυφλής βίας όπως πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες θέλησαν να τη χαρακτηρίσουν, αλλά έχει βαθύτερα αίτια. Γι’ αυτό και πέρυσι και φέτος οι διαδηλώσεις είχαν ξεκάθαρο περιεχόμενο ενάντια στην πολιτική που ασκούν οι κυβερνήσεις που πετάνε στο περιθώριο τη νεολαία, διαλύουν την εκπαίδευση, οδηγούν σε αδιέξοδο τον κόσμο της εργασίας και ακολουθούν πολιτική λιτότητας και απολύσεων, ώστε την κρίση να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι κι όχι αυτοί που τη δημιούργησαν.

           Ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. συμμετείχαμε στις μαζικές αυτές κινητοποιήσεις και θα συνεχίσουμε ώστε να ενταθεί το μέτωπο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων που βάζουν ανάχωμα στην αναδιαρθρωτική πολιτική και υπερασπίζονται τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

           Ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε την ωμή αστυνομική βία που ασκήθηκε εναντίον διαδηλωτών τόσο στην Αθήνα όσο και στην Πάτρα αλλά και σε άλλες πόλεις. Οι τραυματισμοί διαδηλωτών, όπως αυτό από αστυνομική μοτοσικλέτα, δεν έχουν να κάνουν με την ατομική επιλογή του συγκεκριμένου αστυνόμου, αλλά με την πολιτική εντολή που είχε δώσει η ηγεσία του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Το ίδιο ακριβώς επιβεβαιώνεται και από τις 51 αδικαιολόγητες προσαγωγές που είχαμε στην Πάτρα. Στόχος της κυβέρνησης είναι να τρομοκρατήσει τον κόσμο ώστε να μην συμμετέχει σε κινητοποιήσεις για να μπορέσει το επόμενο διάστημα να περάσει ανενόχλητη τα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζει. Η τρομοκρατία όμως δεν θα περάσει.

            Ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., όμως καταδικάζουμε και διαχωριζόμαστε από τις ενέργειες και πρακτικές που αντί να ενισχύουν τελικά βάλουν το κίνημα και καλλιεργούν όχι συλλογικούς αλλά ατομικούς τρόπους δράσης. Τέτοιες λογικές προσπάθησαν να μεταφέρουν ως φαρσοκωμωδία τις μεγαλειώδεις περσινές κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη. Οι πρακτικές αυτές, όπως η επίθεση στον πρύτανη του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, τελικά δίνουν άλλοθι για την καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Αποτελούν πρακτικές που παράγονται από τον εγκλεισμό και την κρατική καταστολή αλλά δεν συμβάλουν στην μαζική και ανατρεπτική συγκρότηση του κινήματος. Ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. καλούμε στην ουσιαστική και σε βάθος συνέχιση του αγώνα με βασικό κόμβο του επόμενου διαστήματος την σύγκλιση απεργίας και διοργάνωση συλλαλητηρίου στις 17 Δεκεμβρίου, ημέρα κατάθεσης του νέου προϋπολογισμού λιτότητας του ΠΑΣΟΚ.

Η Επιτροπή Τύπου της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Πάτρας

08/12/2009

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή Πάτρας

Ενημέρωση απο τη συνέλευση εργαζομένων του ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας

# Χτες Παρασκευή 4/12 έγινε μια πρώτη συνάντηση εργαζομένων - μελών του ΑΝΤΑΡΣΥΑ με στόχο να συζητηθεί και να χαραχθεί μια μάχιμη κατεύθυνση για την παρέμβαση του μορφώματος στα εργασιακά.
# Στη συζήτηση μπήκε η βασική κατεύθυνση για τη συγκρότηση μάχιμων, ριζοσπαστικών και γειωμένων σχημάτων παρέμβασης στους εργασιακούς χώρους, σχημάτων με ριζοσπαστικά αιτήματα και πρακτικές στα γενικά πρότυπα των Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων - Κινήσεων. Στόχος είναι η διαμόρφωση ενωτικών σχημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, ώστε να ισχυροποιηθεί το μέτωπο ενάντια στις αντεργατικές αλλαγές, να παλευτούν πραγματικά τα συμφέροντα του εργαζόμενου κόσμου.
# Σε αυτή την προσπάθεια καλούμε κάθε σύντροφο και συναγωνιστή που επιθυμεί να συμπορευτεί σε αυτή την κατεύθυνση, σε αντίθεση με τις λογικές συνδιαχείρισης και κομματικοποίησης του κινήματος. Διαχωριζόμαστε από όσους διασπούν το κίνημα και αρνούνται έναν κοινό βηματισμό διότι πιστεύουμε στη λογική της κοινής δράσης στη βάση των αντικειμενικών συμφερόντων των εργαζομένων. Διαχωριζόμαστε με όσους υποτάσσονται και υπαναχωρούν από τις αναγκαίες διεκδικήσεις, με όσους συνδιαχειρίζονται διότι ιδίως σε αυτή τη συγκυρία απαιτείται ανυποχώρητος αγώνας για να αποτραπεί το νέο κύμα επίθεσης, να κατακτηθούν καλύτερες θέσεις μάχης.
# Πρώτος κόμβος αναμέτρησης είναι η 17η Δεκέμβρη και η προσπάθεια να μπει απεργία και να ενισχυθεί η μαζικότητα της κινητοποίησης.

Για την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισσαβόνας στην ΕΕ

Από την 1η Δεκεμβρίου 2009 τέθηκε τυπικά σε ισχύ η πολυσυζητημένη στους κόλπους της ΕΕ συνθήκη της Λισσαβόνας. Για τους ηγέτες της ΕΕ και τα επιτελεία τους, η συνθήκη αυτή καθιστά την ένωση πιο ισχυρό παράγοντα των διεθνών ιμπεριαλιστικών εξελίξεων. Για τους λαούς της ΕΕ αυτή η συνθήκη σημαίνει πρόσθετα βάρη και επίθεση στα δικαιώματα τους. Στα πλαίσια της συνθήκης της Λισσαβόνας προωθούνται οι παρακάτω άξονες πολιτικής:

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

* Θεσπίζεται ως «συνταγματική επιταγή» η ολόπλευρη επίθεση στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Εισάγεται η «ελαστοασφάλεια – flexicurity», δηλαδή η μερική απασχόληση, η ανασφάλιστη εργασία, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, που θα αποτελούν πλέον τους συνταγματικούς κανόνες άσκησης και των εθνικών πολιτικών, οδηγώντας στον εργασιακό μεσαίωνα. Η «ελεύθερη αγορά», η ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση, η αποθέωση της καπιταλιστικής κερδοφορίας θα αποτελούν τους το βασικό κριτήριο άσκησης πολιτικής.


* Μειώνει ακόμα περισσότερο τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών αφού μεταφέρει ακόμα πιο μακριά τα κέντρα λήψης αποφάσεων σε μη εκλεγμένα όργανα της ΕΕ – των οποίων μάλιστα οι αποφάσεις συχνά εμφανίζονται να έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τους νόμους κάθε ξεχωριστού κράτους! Το σύνολο των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου καθώς και όλοι οι νόμοι που υιοθετούνται από την ΕΕ θα υπερισχύουν αυτών των εθνικών κρατών.Η ΕΕ αποκτά πρόεδρο, του οποίου οι αποφάσεις έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για τα κράτη μέλη!


* Η δυνατότητα βέτο από μια χώρα καταργείται ώστε να επιταχύνεται η διαδικασία των αναδιαρθρώσεων που επιθυμούν τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα της ΕΕ. Φέρνει τον θεσμό της ειδικής πλειοψηφίας με βάση τον πληθυσμό κάθε κράτους πράγμα που βοηθά τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κράτη .


* Ενισχύεται η στρατικοποίηση της ΕΕ και γίνεται ειδική αναφορά στον στρατιωτικό – ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ένωσης δήθεν για ειρηνευτικούς ή «αντι-τρομοκρατικούς» σκοπούς.


* Ενισχύεται το ηλεκτρονικό φακέλωμα και η παρέμβαση στα προσωπικά δεδομένα. Μάλιστα γίνεται ειδική αναφορά στην δυνατότητα αποστολής προσωπικών δεδομένων στις ΗΠΑ.


Η Συνθήκη της Λισσαβόνας πέρασε τμηματικά σε κάθε κράτος μέλος και δεν απαιτήθηκε η ομόφωνη συμφωνία όπως παλαιότερα με το ευρωσύνταγμα. Η επιλογή αυτή πάρθηκε διότι ήταν και σήμερα δεδομένο ότι αν υπήρχε η δυνατότητα να ακυρωθεί στο σύνολο της αυτή η επιλογή, το κίνημα σε τουλάχιστον μία χώρα της Ευρώπης θα ύψωνε την αντίσταση του, θα κατάφερε να επιβάλει δημοψήφισμα και να κερδίσει το «ΌΧΙ» στην προώθηση αυτής της συνταγματικής εκτροπής όπως το 2004 σε Γαλλία και Ολλανδία. Οι γραφειοκράτες της ΕΕ επέλεξαν αντ’ αυτού μια κυκλωτική τακτική περνώντας την συνθήκη στα κοινοβούλια με τρόπο περικυκλωτικό για τους λαούς των χωρών που έχουν καταφέρει να αντισταθούν σε αυτές τις πολιτικές. Η μάχη όμως σήμερα δεν τέλειωσε. Αντίθετα έχουμε κάθε λόγο να παλέψουμε να σπάσουμε στην πράξη αυτές τις πολιτικές. Αποτελεί ελάχιστη απαίτηση του κινήματος να μπορεί να αγωνίζεται να αλλάξει τα πράγματα στον τόπο και γι’ αυτό δεν μπορούμε να ανεχτούμε οι αποφάσεις να παίρνονται από την ΕΕ και τα όργανα της. Είναι βαθιά χαραγμένη στο πολιτικό DNA του ελληνικού λαού η αντίθεση με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και έτσι δεν θα επιτρέψουμε την παραπέρα εμπλοκή μας σε αυτούς. Και είναι καιρό τώρα φανερό ότι η πολιτική της ΕΕ πλήττει τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, την ασφάλιση, τους μισθούς, το ωράριο, την πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία και για αυτό δεν θα αφήσουμε να επικυρωθεί μια συνθήκη που αμφισβητεί όλα όσα με αγώνες κερδίσαμε!

Όχι στην ΕΕ – Όχι στην Συνθήκη της Λισσαβόνας!

Όχι στο ευρώ, τη λιτότητα, την ελαστική εργασία, τις ιδιωτικοποιήσεις – Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας - Κατοχύρωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Όχι στην κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική και τη συμμόρφωση στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Καμιά μεταφορά αρμοδιοτήτων σε κέντρα αποφάσεων μακριά από τον έλεγχο του λαϊκού κινήματος – Να σταματήσουν οι νόμοι και οι αποφάσεις της Ε.Ε. να υπερισχύουν της εθνικής νομοθεσίας

Ενάντια στον αυταρχισμό, την καταστολή και τους τρομονόμους – Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών.

Απόφασης της τοπικής συνέλευσης της 23ης Νοέμβρη

1.Για την κυβερνητική πολιτική

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της διακυβέρνησης φάνηκαν οι πραγματικές διαθέσεις του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί το επίπλαστο και σαθρό επιχείρημα πως “όταν οι άλλες χώρες βγαίνουν από την κρίση η Ελλάδα τώρα εισέρχεται σε αυτήν” για να προετοιμάσει το έδαφος για αντιδραστική επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Οι πρώτες μέρες κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζονται τελικά από εξαγγελίες για πάγωμα των μισθών, νέο γύρο λιτότητας, νέοι φόροι, περιορισμός προσλήψεων και απολύσεις και μια σωρεία ακόμα μέτρων, όλα στο βωμό της ανάπτυξης σε όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζομένων, όλα στη βάση των συμφώνων σταθερότητας και της ευρύτερης πολιτικής και της ίδιας της ΕΕ. Στρατηγικός στόχος αυτής της κίνησης είναι να φορτώσει στις πλάτες του λαού τα έξοδα αναπαραγωγής ( παιδεία, υγεία, ασφάλιση) του εμπορεύματος εργατική δύναμη της εργατικής τάξης .

Στο μέτωπο της εκπαίδευση μπορεί να απέσυρε τις άδειες των ΚΕΣ, αλλά διατηρεί όλη την πολιτική για απαξίωση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και την απαξίωση των πτυχίων, προκειμένου να βγαίνουν απόφοιτοι που θα εντάσσονται στην παραγωγική διαδικασία πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμοι.

Κυρίως όμως στο μέτωπο που αφορά το εργατικό δικαίωμα, “στον αγώνα που θα μπορεί να προβάλλει, διεκδικεί, επιβάλλει και κατοχυρώνει” η κυβέρνηση χτυπά χρησιμοποιώντας και την καταστολή και την αφομοίωση και το καρότο και το μαστίγιο, με την ενεργητική στήριξη των γραφειοκρατικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.

Επιστέγασμα όλων των παραπάνω είναι οι δηλώσεις Πάγκαλου για το πόσο σκληρή πρέπει να είναι η στάση της κυβέρνησης και η πολιτική της.

2.Για την Αριστερά και το εργατικό κίνημα

Απέναντι σε αυτή την κυβερνητική πολιτική η αριστερά οφείλει να ενισχύσει την ανάπτυξη ενός νικηφόρου εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, αντίστασης, ρήξης και ανατροπής.

Είναι ανάγκη σήμερα η ζύμωση και πάλη για τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα μπορεί να αναπτύξει αντιστάσεις και να διεκδικήσει ένα διαφορετικό δρόμο κόντρα στο μονόδρομο της ΕΕ και του κεφαλαίου που προτείνουν αναδιαρθρώσεις σε εργασιακές σχέσεις, αλλαγές στο ασφαλιστικό, αντεργατικές ρυθμίσεις, ένα νέο προϋπολογισμό λιτότητας.

Η ριζοσπαστική – αντικαπιταλιστική αριστερά, με τη συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πιστεύουμε ότι μπορεί να παίξει ένα καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη κινημάτων και διεκδικήσεων, που να φέρνουν στο προσκήνιο μια σύγχρονη χάρτα αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας, μάχιμη, γειωμένη και εν δυνάμει πλειοψηφική. Να πιάσουμε το νήμα που οδήγησε στην κοινωνική έκρηξη του Δεκέμβρη, στη δυσαρέσκεια που καταδίκασε την πολιτική της ΝΔ, που έβγαλε τους μαθητές, εργαζόμενους νέους και το φοιτητικό κίνημα στο δρόμο. Απαιτείται σήμερα έντονος αγώνας για να μετασχηματιστεί η γενική τοποθέτηση της ριζοσπαστικής αριστεράς και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μάχιμη κατεύθυνση για το κίνημα καθώς και την πολιτική διεκδίκηση των εργαζομένων και της αριστεράς, πιέζοντας έτσι και την υπόλοιπη αριστερά να αφήσει τα αναποτελεσματικά μονοπάτια της κομματικής περιχαράκωσης και ακίνδυνης πολιτικής κριτικής στην κυβέρνηση. Για να περάσουμε από την πραγματικότητα των διάσπαρτων αγώνων σε ένα εργατικό κίνημα με συντονισμένους αγώνες στα χέρια των ίδιων των αγωνιζόμενων με στόχο την ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής κυβέρνησης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε αυτή την κατεύθυνση ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλουμε ένα μάχιμο πρόγραμμα στόχων που αφορούν:

1. Το ζήτημα των μισθών, του μεροκάματου και των συντάξεων κόντρα στην πολιτική και τον προϋπολογισμό της λιτότητας.

2. Το μέτωπο των εργασιακών σχέσεων, των απολύσεων, του ασφαλιστικού στον αγώνα και της προσπάθειας την κρίση να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι

3. Της εκπαίδευσης, σε μια κατεύθυνση που θα συγκροτεί ουσιαστική αντιπαράθεση με την πολιτική της παραγωγικοποίησης της προς όφελος του κεφαλαίου και της λογικής της αγοράς.

4. Την παρέμβαση και ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια σειρά από ζητήματα και μέτωπα που ανοίγονται τόσο τοπικά, όσο και κεντρικά, με κυρίαρχο αυτό της τομής και των πολλαπλών επιπτώσεων που επιχειρεί να φέρει η κυβέρνηση με τον Καποδίστρια ΙΙ.

5. Το ζήτημα της υγείας και της περίθαλψης, ειδικά εξαιτίας των εκρηκτικών διαστάσεων που έχει πάρει μετά κα τη λειτουργία ενός μόνο Νοσοκομείου στην Πάτρα. Το γεγονός αυτό διαμορφώνει απαράδεκτες συνθήκες τόσο για τους εργαζόμενους σε αυτό (γιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς κ.α.) όσο και για τους ασθενείς.

6. Το μεταναστευτικό, που παραμένει έντονο, εξαιτίας της αντιμεταναστευτικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ. Και που πάνω σε αυτό προσπαθούν να πατήσουν ακροδεξιές, φασιστικές και ξενοφοβικές απόψεις για να ριζώσουν στα πιο καταπιεζόμενα εργατικά κομμάτια.

7. Του αυταρχισμού και της περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, που εντείνει το κλίμα τρομοφοβίας ακριβώς για να δημιουργήσει ένα κλίμα ενάντια στους αγώνες και τις διεκδικήσεις αλλά και να υποκρύψει και να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά αίτια που βγάζουν τον κόσμο στο δρόμο, όπως έγινε π.χ. το Δεκέμβρη

3.Να αναπτύξουμε και δυναμώσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σε όλη αυτή την προσπάθεια θεωρούμε αναγκαίο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τόσο πανελλαδικά όσο και τοπικά να κάνει τα αναγκαία βήματα στην συγκρότησή της σε πιο μαζικές διαδικασίες και με ακόμα πιο δημοκρατική λειτουργία.

Υπό αυτή τη σκοπιά θεωρούμε κατ' αρχάς ότι θέλουμε να κινηθούμε σε μια κατεύθυνση ισοτιμίας όλων όσων συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάτι που καθόλου δεν διακυβεύει τη σημαντική συμβολή των οργανώσεων.

Αποφασιστικά κύτταρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι οι επιτροπές, κλαδικές και τοπικές.

Όλοι όσοι συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν τουλάχιστον σε κάποια τοπική ή κλαδική επιτροπή. Ανώτερη διαδικασία των επιτροπών είναι η συνέλευσή τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να κινηθεί σε μια δημοκρατική μετωπική ενότητα μελών. Αυτό σημαίνει πως κάθε σύντροφος ή συντρόφισσα που συμφωνεί με το γενικό πολιτικό πλαίσιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επιδιώκει τη συμμετοχή του στην εσωτερική της ζωή και στις δράσεις της, και τη στηρίζει πολιτικά και οικονομικά, πρέπει να μπορεί να θεωρείται μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και να έχει δικαίωμα συμμετοχής και συναπόφασης. Κάθε επιτροπή, πρέπει να ορίζει μια συντονιστική, αιρετή και ανακλητή από συνέλευση σε συνέλευση, ανοικτή σε όλους τους συντρόφους που επιθυμούν να την παρακολουθήσουν, αλλά συγκεκριμένη στη σύνθεσή της.

Οι αποφάσεις στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιδιώκεται να παίρνονται με ομοφωνία.

Αν όμως αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, μπορεί να υπάρξει ψηφοφορία σε μη στρατηγικά ζητήματα, με ανάγκη πάντως για αυξημένη πλειοψηφία. Αυτό προτείνουμε εν όψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα τέλη του Γενάρη. Η επιλογή αυτή δεν σημαίνει ότι επιδιώκουμε να ξεπεράσουμε τις υπαρκτές μας πολιτικές διαφορές με λύσεις οργανωτικού τύπου. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να κουβεντιάζει, να επιχειρεί να συνθέτει τις απόψεις, και αν αυτό δεν είναι άμεσα δυνατό, να μην αδρανοποιείται, να δοκιμάζει στην πράξη μια σύνθεση για να μπορεί και οι αγωνιστές να κρίνουν το ορθό ή το λάθος των επιλογών τους. Με γνώμονα πάνω από όλα την προώθηση πράξεων, ενεργειών και πολιτικών που αντιστοιχούν σε ότι συλλογικά έχουμε κατακτήσει. Εν γένει το ζήτημα της λειτουργίας και οργάνωσης του ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα το συζητήσουμε ακόμα περισσότερο και εν' όψει και της νέας πανελλαδικής συνδιάσκεψης.

4. Άμεσοι στόχοι της επόμενης περιόδου:

4.1.  Συγκρότηση οργανωμένης παρέμβασης σε εργασιακούς χώρους. Με άμεσο στόχο την κινητοποίηση στις 17/12, ημέρα κατάθεσης του προϋπολογισμού. Η μέρα αυτή προτείνουμε και θα παλέψουμε να είναι πανεργατική απεργία κόντρα στα σχέδια των ξεπουλημένων ηγεσιών ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Σε αυτό καλούμε το σύνολο των αγωνιστών και των σχημάτων που ανήκουν στην ριζοσπαστική αριστερά.

4.2.  Κάλεσμα των εργαζόμενων που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά κι όσων έξω από αυτή επιθυμούν, σε συνέλευση με θέμα τα μέτωπα στην εργασία και τις προτάσεις για τη συγκρότηση μιας ενιαίας παρέμβασης αντίστοιχης με αυτή που υπάρχει στις Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις. Το ραντεβού για τη συζήτηση αυτή ορίζεται για την Παρασκευή 4/12 στις 19.00 στην Λέσχη Εκτός Γραμμής

4.3. Ορισμός θεματικών συνελεύσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε τοπικό επίπεδο το επόμενο άμεσο διάστημα.

a. Τα μέτωπα σε Τοπικό – Περιφερειακό επίπεδο,

b. Το μεταναστευτικό

4.4. Τη συγκρότηση ομάδων εργασίας για την καλύτερη επεξεργασία και παρέμβαση στα ζητήματα:

a. Της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ

b. Των εργασιακών

c. Της εκπαίδευσης

d. Του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής

4.5. Κάλεσμα σε κινητοποίηση την Κυριακή 6/12 ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις 12:00 από το παράρτημα. Και πορεία τη Δευτέρα 7/12 στις 12.00 σε συντονισμό με φοιτητικούς συλλόγους και σωματεία. Θα παλέψουμε εκείνη τη μέρα οι σχολές να είναι υπό κατάληψη και οι εργαζόμενοι να απεργούν

4.6. Τέλος, στα πλαίσια της εξωστρεφούς παρέμβασης το Συντονιστικό έχει αποφασίσει να αναρτήσει ταμπλό σε κεντρικά σημεία της πόλης προκειμένου να αναρτώνται οι ανακοινώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε διάφορες γειτονιές, αλλά και τη δημιουργία blog.

Με βάση τα παραπάνω κρίνεται αναγκαία και η οικονομική στήριξη του καθενός και της καθεμιάς από εμάς που συμμετέχουμε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Νέο Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας την Δευτέρα 1/12 στις 19.00. Τακτική λειτουργία του Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας, τουλάχιστον σε δι-εβδομαδιαία βάση και πάντα Δευτέρα στις 19:00 πέρα από έκτακτες περιστάσεις.

Πάτρα,

23/11/2009

Εισήγηση Συντονιστικού στην Παναθηναϊκή Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δύο μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές, καλούμαστε να αποτιμήσουμε το μετεκλογικό τοπίο, τη νέα φάση της κυβερνητικής επίθεσης, την κατάσταση και τη δυναμική του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικού κινήματος, τις προοπτικές για την αντικαπιταλιστική Αριστερά. Οι εξελίξεις αυτές δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές έξω από τη συνολική πολιτική και κοινωνική συνθήκη που δημιουργεί η συγκυρία της οικονομικής κρίσης και η μέχρι τώρα αποτυχία των αστών να μπορέσουν να έχουν μια στρατηγική εξόδου. Σε πείσμα των όσων μας λένε, δεν πρόκειται απλώς για μια δημοσιονομική κρίση, αλλά για μια δομική καπιταλιστική κρίση, αποτέλεσμα των άλυτων αντιφάσεων και του βαθύτερου ανορθολογισμού του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, μια κρίση που αποτυπώνεται σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής. Η δημοσιονομική κρίση, τα ελλείμματα, η αύξηση του δημόσιου χρέους είναι αποτελέσματα και μορφές εμφάνισης της κρίσης και όχι οι ουσιώδεις πλευρές της. Και απ’ ό,τι φαίνεται οι κρισιακές τάσεις αυτή τη στιγμή επιμένουν. Τα όποια ψήγματα ανάκαμψης διαφημίζουν διάφοροι «αναλυτές» δεν αποτελούν πραγματική έξοδο από την κρίση. Είναι απλώς το αποτέλεσμα των ιλιγγιωδών πακέτων ενίσχυσης κυρίως του τραπεζικού συστήματος, αυτής της τεράστιας αναδιανομής εισοδήματος σε βάρος των κοινωνικών δαπανών και των εργαζομένων. Γι’ αυτό και βλέπουμε συγκυριακές ανόδους στα χρηματιστήρια ή διατήρηση υψηλής κερδοφορίας στις τράπεζες, την ίδια ώρα που η ένταση της κρίσης παραμένει αμείωτη.

Είναι προφανές ότι η οικονομική κρίση και η συνακόλουθη αδυναμία των αστών να έχουν μια πειστική και ολοκληρωμένη στρατηγική διεξόδου παράγει αποτελέσματα και έξω από την οικονομία. Σε αυτές τις αντιφάσεις πρέπει να αναζητήσουμε και τα σημάδια κρίσης πολιτικής στρατηγικής που συναντάμε και στο πολιτικό εποικοδόμημα, ειδικά από τη στιγμή που η συγκυρία της κρίσης οξύνει και τις κοινωνικές αντιθέσεις και σωρεύει εκρηκτικά κοινωνικά υλικά. 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε ότι η συγκυρία της κρίσης επηρεάζει και τους συσχετισμούς μέσα στο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Οξύνει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ιδίως από τη στιγμή που η ύφεση δημιουργεί προβλήματα στον ηγεμονικό οικονομικό ρόλο των ΗΠΑ και το ρόλο του δολαρίου ως διεθνούς νομίσματος αναφοράς. Αυτές, όμως, οι αντιφάσεις οξύνουν και δεν μειώνουν την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, όπως αυτή αποτυπώνεται τόσο στη συνεχιζόμενη κατοχή στο Ιράκ όσο και στην κλιμάκωση της επέμβασης στο Αφγανιστάν, την ίδια στιγμή που οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δίνουν άλλη διάσταση στις αντιπαραθέσεις για τον έλεγχο των ενεργειακών δικτύων, στοιχείο που επηρεάζει και την περιοχή μας.

Αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της κρίσης, οι αστοί αναζητούν έξοδο. Μόνο που τα όποια μέτρα λαμβάνονται για την έξοδο από την κρίση, κύρια μέσα από τη μεταφορά τεράστιων κονδυλίων προς τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, εμπεριέχουν τη δυνατότητα όξυνσης και επανάκαμψης της κρίσης. Αυτή η προοπτική διχάζει τις κυριαρχες τάξεις για το πόσο θα πρέπει να συνεχίσουν να «χρηματοδοτούν» την «ανάκαμψη» ή για το αν θα πρέπει να προχωρήσουν σε δραστικές περικοπές. Την ίδια στιγμή, η προσπάθεια των δυνάμεων του κεφαλαίου να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, των αγροτών και της νεολαίας και να δοκιμάσουν μια «φυγή προς τα εμπρός» με ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές και επιθετικές αναδιαρθρώσεις βρίσκεται αντιμέτωπη με τη διογκούμενη οργή και αγανάκτηση των λαϊκών τάξεων, που οριακά βρίσκει διέξοδο σε μεγάλους αγώνες αλλά και κοινωνικές εκρήξεις όπως η εξέγερση του περσινού Δεκέμβρη, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι διαβάστηκε από τις αστικές δυνάμεις διεθνώς ως προανάκρουσμα ενός νέου γύρου οξυμένων κοινωνικών συγκρούσεων. Είναι ακριβώς αυτή η αντίφαση ανάμεσα στην επιθυμία «φυγής προς τα εμπρός», την ταυτόχρονη διατήρηση της συγκυρίας της κρίσης και την απειλή κοινωνικών εκρήξεων, λαϊκών και νεολαιίστικων εξεγέρσεων, που εξηγεί γιατί οι αστοί είναι περισσότερο στριμωγμένοι από ό,τι προσπαθούν να δείξουν. Αυτό εξηγεί και τη γρηγορότερη φθορά των αστικών κυβερνήσεων που καλούνται να υλοποιήσουν αυτή την πολιτική, αλλά και τη συνολικότερη αδυναμία να δώσουν συνολικότερες απαντήσεις και διεξόδους από την κρίση.

Γι’ αυτό και θεωρούμε την εκλογική καταδίκη της αντιλαϊκής και ιδιαίτερα αυταρχικής κυβέρνησης της ΝΔ που ανατράπηκε, ένδειξη ότι οι μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες και οι κοινωνικές εκρήξεις του προηγούμενου διαστήματος, ακόμη και εάν δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την ψήφιση αντιλαϊκών νόμων, σίγουρα μπόρεσαν να αφήσουν το ίχνος τους πάνω στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Φάνηκε ότι οι αγώνες και τα κινήματα μπορούν να ανοίγουν πραγματικά ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική και να έχουν σημαντικά πολιτικά αποτελέσματα.

Θέλουμε, όμως, να μπορούν αυτοί οι αγώνες, αυτή η οργή, αυτή η απόρριψη της κυρίαρχης πολιτικής να τροφοδοτούν δρόμους συνολικής αντικαπιταλιστικής ρήξης και ανατροπής.

Αυτό όμως ορίζει και την πρόκληση για τις δυνάμεις που αναφέρονται στην αντικαπιταλιστική προοπτική, στον τόπο μας και διεθνώς. Να μπορέσουν να ανακόψουν την προσπάθεια «φυγής προς τα εμπρός των αστών», να μετασχηματίσουν την οργή και την αγανάκτηση σε αγωνιστική διεκδίκηση και τις κοινωνικές εκρήξεις σε κινήματα ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, να ανοίξουν το δρόμο για ρήξεις και ανατροπές σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Η καταλυτική παρουσία και μαζική δράση μιας Αριστεράς αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής για την απόκρουση των επιθέσεων και την υπεράσπιση και διεύρυνση κατακτήσεων και δικαιωμάτων είναι σήμερα αναγκαία συνθήκη εάν θέλουμε πραγματικά η αντικαπιταλιστική ανατροπή να είναι η απάντηση τόσο στην κρίση όσο και στην προσπάθεια των αστών για διέξοδο από αυτήν.

2. Σ’ αυτό το τοπίο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει κάνει πια σαφή τον τρόπο με τον οποίο προτίθεται να κυβερνήσει. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να κέρδισε τις εκλογές ενισχυμένο από την ευρύτερη διάθεση κομματιών εργαζομένων να τιμωρήσουν και να εκδικηθούν τη ΝΔ για τον αντιλαϊκό παροξυσμό της, ωστόσο τώρα ετοιμάζεται να συγκρουστεί ανοιχτά με τους εργαζομένους και τη νεολαία, ακολουθώντας μια πολιτική που όχι μόνο δεν αμφισβητεί τον πυρήνα της πολιτικής που ασκήθηκε μέχρι τώρα, αλλά συνιστά μια νέα ποιότητα επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας, μια νέα προσπάθεια να ενισχυθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου και να αναδιαρθρωθούν οι χώροι της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής σε αντιδραστική κατεύθυνση, νέες τομές στην κατεύθυνση της έντασης της εκμετάλλευσης αλλά και της αυταρχικής θωράκισης του αστικού κράτους. Οι υποσχέσεις «αναδιανομής» και «δικαιοσύνης» εξανεμίστηκαν γρήγορα και τη θέση τους παίρνουν ξανά τα «οδυνηρά και αναγκαία» μέτρα για να βγούμε από τις δυσκολίες της περιόδου.

Η πολιτική αυτή δεν είναι άσχετη από τη συγκυρία της οικονομικής κρίσης. Το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει τώρα μέτρα απλώς για να απαντήσει στην «κακοδιαχείριση» και την έλλειψη «νοικοκυροσύνης» της ΝΔ (ούτε φυσικά είναι αλήθεια ότι «δεν είχαν αντιληφθεί την έκταση των ελλειμμάτων»). Ούτε είναι μόνο η ανάγκη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις των «Συμφώνων Σταθερότητας» και η προσαρμογή στην «επιτήρηση». Αξιοποιώντας την ιδεολογική τρομοκρατία των ελλειμμάτων, το ΠΑΣΟΚ προχωρά σε επιθετικές τομές και αναδιαρθρώσεις σε μια απόπειρα να βοηθήσει τον ελληνικό καπιταλισμό να ξεπεράσει την κρίση και να εκμεταλλευτεί ακόμη περισσότερο τους εργαζομένους. Όμως, καθόλου δεδομένο δεν είναι ότι ο κόσμος που συμμετείχε στους αγώνες το προηγούμενο διάστημα και τιμώρησε τη ΝΔ στις εκλογές θα αποδεχτεί τόσο εύκολα να παραμείνει το αναλώσιμο υλικό της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ας μην ξεχνάμε ότι η εκλογική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε πολύ περισσότερο στην καταδίκη της ΝΔ και λιγότερο στην απήχηση ή την ηγεμονία του δικού του λόγου.

3. Αυτό φαίνεται και από τις βασικές μέχρι τώρα εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης
- Με πρόσχημα τη διόγκωση των ελλειμμάτων και στα πλαίσια των απαιτήσεων της ΟΝΕ μεθοδεύεται νέος γύρος λιτότητας και πραγματικής συρρίκνωσης του λαϊκού εισοδήματος με πάγωμα μισθών και συντάξεων και νέα φορομπηχτικά μέτρα. Την ίδια στιγμή εξαγγέλλεται προϋπολογισμός ακόμη μεγαλύτερων περικοπών των κοινωνικών δαπανών. Σύμμαχος της κυβέρνησης στην πολιτική λιτότητας είναι η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που μέχρι τώρα δεν παίρνουν απόφαση για καμιά κινητοποίηση και επί της ουσίας νομιμοποιούν την πολιτική της λιτότητας.
- Επιπλέον, παρά τις εξαγγελίες για αλλαγές στο ασφαλιστικό, ο πυρήνας των αντιασφαλιστικών μέτρων μένει σε ισχύ για αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και για μείωση των συντάξεων. Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση θα σηματοδοτήσει έναν ακόμη γύρο επίθεσης στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
- Η υπαναχώρηση από τη θέση για καταγγελία της σύμβασης με την COSCO στη διαπραγμάτευση για την… παραχώρηση ακόμη μεγαλύτερου μέρους του λιμανιού στους Κινέζους και το εφοπλιστικό κεφάλαιο φανερώνει ότι και αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει στο δρόμο των ιδιωτικοποιήσεων
- Η ανεργία, οι απολύσεις, η ελαστική εργασία παραμένουν ο κανόνας και για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση εξήγγειλε την απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στα stage και συμβασιούχων έργου μέσα στους επόμενους μήνες. Με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθούν οι στρατιές των ανέργων, θα περιοριστεί ο αριθμός των εργαζομένων στο δημόσιο, θα υποβαθμιστούν ακόμη περισσότερο οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, θα ενισχυθεί η εργασιακή ανασφάλεια για όλους τους εργαζομένους. Η κυβέρνηση δεν θέλει να καταργήσει την ελαστική εργασία, αλλά να τη γενικεύσει. Η μεταφορά των stage στον ιδιωτικό τομέα σημαίνει μαζική προσφορά εργατικού δυναμικού στους εργοδότες χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση. Με πρόσχημα την «αξιοκρατία» και την καταπολέμηση του «ρουσφετιού», αυτό που μεθοδεύεται είναι η επέκταση της περιβόητης «ελαστασφάλειας» και του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα. Στο πλαίσιο και των συνολικών πολιτικών κατευθύνσεων της ΕΕ, μεθοδεύεται συνολικότερη αντιδραστική αναδιάρθρωση του Δημοσίου, με βασικούς άξονες τη μείωση προσωπικού, την ιδιωτικοποίηση, την επέκταση της λογικής της ανταποδοτικότητας, τη γενίκευση πρακτικών αξιολόγησης. Την ίδια στιγμή οι μαζικές απολύσεις στη βιομηχανία και τις υπηρεσίες συνεχίζονται και εντείνεται η εργοδοτική τρομοκρατία, με την κυβέρνηση να ασχολείται μόνο με το να στηρίζει με κάθε τρόπο τους επιχειρηματίες. Η ελαστική εργασία και η γενικευμένη επισφάλεια ολοένα και περισσότερο προβάλλονται ως το βασικό πρότυπο για την εργασία. Πίσω από τη ρητορεία περί αξιοκρατίας, πίσω από τη σκόπιμη καλλιέργεια αντιθέσεων μεταξύ των εργαζομένων («βύσματα», «βολεμένοι»), υποβόσκει η στρατηγικής της αναίρεσης κάθε έννοιας μόνιμης και σταθερής εργασίας.
- Στο χώρο της Παιδείας νέες αναδιαρθρώσεις μεθοδεύονται. Η υπουργός Διαμαντοπούλου μπορεί να εξαγγέλλει την ανάκληση των αδειών των κολεγίων, αλλά την ίδια στιγμή μεθοδεύει την ταχύτατη απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των ΚΕΣ και των «κολεγίων» και την ενσωμάτωση της οδηγίας 36/2005 της ΕΕ, δηλαδή προχωρά στην ουσιαστική αναγνώριση των ιδιωτικών ΑΕΙ. Προσυπογράφει τα πορίσματα του περιβόητου «Εθνικού διαλόγου για την Παιδεία» για νέο πολλαπλό εξεταστικό σύστημα και ένταση των ταξικών φραγμών. Γενικεύει την ελαστική εργασία καταργώντας το δικαίωμα στο διορισμό με βάση την προϋπηρεσία και μεθοδεύοντας το πετσόκομμα αναπληρωτές και ωρομισθίους. Ετοιμάζει νέο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ που θα βαδίζει στον ίδιο δρόμο της αξιολόγησης-χειραγώγησης, της πειθάρχησης, της αποσύνδεσης πτυχίων και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ετοιμάζει νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων.
- Η πολλαπλά επαναλαμβανόμενη θέση περί «μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση» δίνει το στίγμα ότι και η νέα κυβέρνηση θα συνεχίσει στο δρόμο των αντιμεταναστευτικών πολιτικών, της αξιοποίησης του ρατσισμού ως μοχλού διαίρεσης των εργαζομένων, του συντονισμού με τις ακροδεξιές και φασιστικές φωνές. Ταυτόχρονα οι επιθέσεις φασιστικών συμμοριών παίρνουν νέα επικίνδυνα χαρακτηριστικά όπως φάνηκε και με το οργανωμένο πογκρόμ στον Ν. Κόσμο. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τις άθλιες συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών μαζί με τις υποσχέσεις για σεβασμό των δικαιωμάτων τους και εκδημοκρατισμό της αστυνομίας δεν μπορούν να συγκαλύψουν ότι τα στρατόπεδα, οι απελάσεις και ο περιορισμός του πολιτικού ασύλου αποτελούν πολιτική και της νέας κυβέρνησης, την ίδια ώρα που μεγαλώνει ο αριθμός των νεκρών μεταναστών στο Αιγαίο από την αναβαθμισμένη Frontex, οι ένοχοι για την δολοφονία του Καμράν παραμένουν ατιμώρητοι, η συνεργασία της ΕΛΑΣ με τις φασιστικές συμμορίες γίνεται καθημερινή πρακτική απο τον Αγ. Παντελεήμονα μέχρι τον Ν. Κόσμο.
- Η μαζική επιχείρηση «ανακατάληψης» των Εξαρχείων, ο νέος γύρος «αντιτρομοκρατικής» υστερίας, οι συνεχείς δηλώσεις περί «μηδενικής ανοχής» και «πάταξης της ανομίας» δείχνουν ότι και αυτή η κυβέρνηση βαδίζει στο δρόμο του αυταρχισμού και της καταστολής. Φάνηκε αυτό και στην τεράστια επιχείρηση μαζικών προσαγωγών αμέσως μετά την πορεία του Πολυτεχνείου, αλλά και στο όλο κλίμα που καλλιεργείται ενόψει και των μαζικών κινητοποιήσεων το Δεκέμβρη. Τόσο οι εξαγγελίες για το νέο εκλογικό νόμο που θα οδηγήσει στην ενίσχυση του δικομματισμού και την εκλογική συρρίκνωση της Αριστεράς όσο και τα σχέδια για τον «Καποδίστρια 2» και τις αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση δείχνουν ότι στρατηγική της κυβέρνησης είναι η αντιδραστική και αυταρχική θωράκιση και του πολιτικού συστήματος και των κρατικών μηχανισμών, καθώς και η ενίσχυση της λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών με κριτήρια επιχειρηματικής ανταγωνιστικότητας και αποδοτικότητας
- Τέλος, σε σχέση με την εξωτερική πολιτική, είναι προφανής η πλήρης συμπόρευση και εμπλοκή και της νέας κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, είτε αυτοί αφορούν τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολεμικές επιχειρήσεις (με αναβάθμιση της παρουσίας στο Αφγανιστάν) είτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές «λύσεις» για τα Βαλκάνια και το Κυπριακό. Η συμμετοχή της Ελλάδας στη νέα «αντιπυραυλική ασπίδα» του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο και της κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στην περιοχή, θα σηματοδοτήσει ένα ακόμη βήμα στην παραπέρα ευθυγράμμιση με την πολιτική των ιμπεριαλιστών.

4. Απέναντι σε αυτό, η ΝΔ βρίσκεται αντιμέτωπη με την κρίση της. Η εκλογική συντριβή και καταβαράθρωση της ΝΔ συμπύκνωσε όχι μόνο την κρίση εμπιστοσύνης των κυρίαρχων αστικών μερίδων προς την κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά και την οργή και την αγανάκτηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, τόσο για τα αντιλαϊκά μέτρα που εφάρμοσε σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησής της όσο και για την υπόσχεση που έκανε για «αναγκαία αλλά οδυνηρά μέτρα». Η βαθιά κρίση που διαπερνά τώρα τη ΝΔ θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως πλευρά των ευρύτερων κρισιακών τάσεων που διαπερνούν το αστικό πολιτικό σύστημα μέσα στη συγκυρία της οικονομικής κρίσης, αλλά και της αδυναμίας των αστών να διατυπώσουν αποτελεσματικές στρατηγικές διεξόδου από την κρίση και να αποσπάσουν ευρύτερες συναινέσεις. Την ίδια ώρα, το ακροδεξιό ΛΑΟΣ προσπαθεί να κατοχυρώσει τη θέση του μέσα στο αστικό πολιτικό σύστημα, λειτουργώντας και ως αποδέκτης μιας δεξιάς ψήφου διαμαρτυρίας και ως ακροδεξιά εφεδρεία του συστήματος. Μέσα στις σημερινές συνθήκες κρίσης η παρουσία του και η δράση του μαζί με φασιστικές και παρακρατικές συμμορίες θέτει αντικειμενικά την πρόκληση να μπορέσει η Αριστερά να απαντήσει αποτελεσματικά, ενωτικά και μαχητικά.

5. Σε αυτήν την συγκυρία, με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση να διαψεύδει με γοργούς ρυθμούς τις όποιες προεκλογικές υποσχέσεις του και την αντιπολίτευση από τα δεξιά του σε κρίση, ο κόσμος κοιτάζει προς την Αριστερά για να βρει μέσα από τις πρωτοβουλίες της στήριγμα για τους αγώνες του που ήδη ξεδιπλώνονται. Όμως, τόσο τα εκλογικά αποτελέσματα όσο και η πολιτική στάση μετεκλογικά της ρεφορμιστικής Αριστεράς συμπυκνώνουν τη συνολικότερη κρίση που διαπερνά την πολιτική πρακτική, τις κοινωνικές εκπροσωπήσεις, τη στρατηγική της.< - Σε ό,τι αφορά την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε ότι η εκλογική υποχώρηση σε σχέση με τις εκλογές του 2007 αποτυπώνει την απογοήτευση ενός ευρύτερου δυναμικού από την αδυναμία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει πραγματικά ριζοσπαστική αριστερή δύναμη, την άρνηση σαφούς οριοθέτησης απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, τη διαρκή αναπαραγωγή λογικών αριστερού κυβερνητισμού και αποπροσανατολιστικών αυταπατών για μια «δημοκρατική Ε.Ε.», την άρνηση σαφούς καταδίκης του ΠΑΣΟΚ, την πάλη μηχανισμών και άρνηση οποιασδήποτε πραγματικά δημοκρατικής λειτουργίας. Φάνηκαν έτσι τα πραγματικά πολιτικά όρια που έχει η λογική του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Μετεκλογικά η λογική της «αριστερής προγραμματικής αντιπολίτευσης», οι διαρκείς θετικές προτάσεις, η απόσταση από αιτήματα του κινήματος (άρνηση π.χ. αποδοχής των αιτημάτων για μόνιμη εργασία των συμβασιούχων), η συμπόρευση με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία δείχνουν τα πραγματικά όρια που έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές τις επιλογές προσπαθούν να κρύψουν πίσω από την συζήτηση για την «δημοκρατική  λειτουργία» του ΣΥΡΙΖΑ. Και σε αυτό το επίπεδο όμως η κυριαρχία της λογικής των μηχανισμών και των διαδρόμων στην πολιτική του λειτουργία δείχνει πόσο απέχει από το να είναι πραγματικά χώρος δημοκρατικής συσπείρωσης αγωνιστών.
- Το ΚΚΕ επιμένει σε μια βαθιά ηττοπαθή γραμμή και δεν μπορεί να εμπνεύσει αισιοδοξία και αγωνιστικότητα στους εργαζομένους και τη νεολαία, αρνείται οποιαδήποτε μορφή αγωνιστικού συντονισμού, απορρίπτει την αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων, επιμένει σε μια συντηρητική έως και εχθρική στάση απέναντι στα κινήματα και στις μεγάλες εκρήξεις όπως ήταν ο Δεκέμβρης. Αυτή η στάση και η πρακτική είναι σε μεγάλη αντίφαση με την «πολιτική διαφοροποίηση» από το πολιτικό σύστημα, που έτσι μένει σε μεγάλο βαθμό στα λόγια, και εξηγεί και γιατί υποχωρεί εκλογικά και γιατί αδυνατεί σήμερα να ηγηθεί της πάλης ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές ακόμη και εάν υψώνει φραστικά τους αντιπολιτευτικούς τόνους. Ταυτόχρονα, η λογική της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας» , η προσκόλληση στα πρότυπα του εκφυλισμένου «υπαρκτού σοσιαλισμού» που κατέρρευσε δεν ορίζει με σαφήνεια μια γραμμή ολόπλευρης αμφισβήτησης της καπιταλιστικής λογικής, συντηρεί αυταπάτες για τη δυνατότητα συμμαχίας με αστικά και μικροαστικά στρώματα και αδυνατεί να τροφοδοτήσει μια αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Τέλος, το όραμα στον «σοσιαλισμό του Χόνεκερ», όπως εκφράστηκε και με αφορμή την επέτειο από την κατάρρευση του ’89, αποδυκνείει την στρατηγική αδυναμία του να εκφράσει τις σύχγρονες αναζητήσεις για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό του 21ου αιώνα.
- Συνολικά, φάνηκε ότι η πολιτική και η κατεύθυνση της ρεφορμιστικής Αριστεράς το μόνο που κάνει είναι να σπέρνει την απογοήτευση. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να βγει ενισχυμένη, παρά την ολόπλευρη καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής και την αγωνιστική έξαρση του προηγούμενου διαστήματος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί τώρα να προετοιμάσει ούτε την αντίσταση ούτε την αγωνιστική ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Ακόμη κι όταν υιοθετεί «ριζοσπαστικά» συνθήματα, αδυνατεί να έχει ανάλογη πρακτική μέσα στο κίνημα. Αυτά τα υπαρκτά στοιχεία κρίσης της ρεφορμιστικής Αριστεράς διαμορφώνουν νέες δυνατότητες αλλά και ευθύνες για την αντικαπιταλιστική Αριστερά και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πρέπει να απευθυνθεί σε αυτό τον κόσμο και να τον καλέσει να πλαισιώσει τη δράση και τις πρωτοβουλίες της.
- Το αποτέλεσμα των Οικολόγων-Πρασίνων μπορεί να μην ήταν ανάλογο των Ευρωεκλογών, ωστόσο, και μέσα από την προβολή από τα ΜΜΕ που είχαν, μπόρεσαν να ενισχύσουν τη θέση τους, εκμεταλλευόμενοι και την οικολογική ευαισθησία ευρύτερων τμημάτων του εκλογικού σώματος. Ωστόσο, η βαθιά ενσωματωμένη στο σύστημα λογική τους απογοητεύει και αποδεσμεύει ένα κομμάτι ψηφοφόρων του που κατανοεί πως μόνο μία αντικαπιταλιστική κατεύθυνση μπορεί σήμερα να παρέμβει πραγματικά στα οικολογικά ζητήματα.

6. Τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όσο, όμως, και η όλη πολιτική και κινηματική παρουσία της όλο το τελευταίο διάστημα επιβεβαιώνουν ότι είναι ένα εγχείρημα πραγματικά ελπιδοφόρο. Η ετοιμότητα που δείξαμε για την αλληλεγγύη στα λιμάνια, η μαζική καταγγελία και δράση ενάντια στην αστυνομοκρατία, η μεγάλη συμμετοχή στις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, το γεγονός ότι από την πρώτη στιγμή βρεθήκαμε αταλάντευτα στο πλευρό των ελαστικά εργαζομένων του δημοσίου, η εντυπωσιακή σε μαζικότητα παρουσία των μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον εορτασμό του Πολυτεχνείου και η επιτυχία των εκδηλώσεων, όλα αυτά δείχνουν και τη δυναμική αλλά και την απήχηση του εγχειρήματος.
Άλλωστε, και το εκλογικό αποτέλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν αναμφίβολα θετικό. Η συνολική αύξηση των ψήφων, σε συνδυασμό με την πλαίσιωσή της από τη μεγάλη πλειοψηφία του δυναμικού των αγωνιστών της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ενός πρωτοπόρου κομματιού των αγώνων, η ενίσχυση της παρουσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια σειρά από περιοχές, κυρίως λαϊκές-εργατικές, οι έστω και μικρές αλλά υπαρκτές διευρύνσεις της επιρροής μας σε ένα δυναμικό που απογοητεύεται από την επίσημη Αριστερά ορίζουν το θετικό χαρακτήρα του αποτελέσματος. Στο ίδιο πλαίσιο πρέπει να εντάξουμε και τη σχετική βελτίωση του προεκλογικού υλικού, που ήταν περισσότερο στοχευμένο, την καλύτερη και πιο συγκεκριμένη ενεργοποίηση των τοπικών επιτροπών, το πιο συστηματικό άνοιγμα προς συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες.
Έστω και με καθυστερήσεις, αντιφάσεις και προβλήματα, μπορέσαμε να εκπέμψουμε το στίγμα ενός διακριτού ρεύματος της Αριστεράς, ριζοσπαστικού, αντικαπιταλιστικού, κινηματικού.Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το αποτέλεσμα των 25.000 ψήφων αποτυπώνει την πλήρη δυναμική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή ότι εξαντλεί τις πολιτικές δυνατότητες που έχει. Υπάρχει ένα τεράστιο δυναμικό αγωνιστών που χρειάζεται να προσεγγίσουμε και να κερδίσουμε μέσα από τις πρωτοβουλίες μας, στο οποίο δεν έχουμε φτάσει ακόμα. Ο ιδιαίτερα πιεστικός τρόπος με τον οποίο έγινε η προεκλογική εκστρατεία καθώς και άλλες δικές μας αδυναμίες συνετέλεσαν σε αυτό. Όμως, το γεγονός ότι είμαστε το μόνο ρεύμα της Αριστεράς που βγαίνει ενισχυμένο σε αυτές τις εκλογές, το ενωτικό κλίμα που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα, το γεγονός ότι μπορούμε και συσπειρώνουμε και ανένταχτους αγωνιστές, το γεγονός ότι είμαστε το μόνο ρεύμα της Αριστεράς που προχώρησε σε κύκλο ανοιχτών συνελεύσεων μετά τις εκλογές για να συζητήσει την πολιτική κατεύθυνση φανερώνει την ιδιαίτερη ποιότητα και την πραγματική δυναμική που έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

7. Απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση που μεθοδεύει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η κεντρική πολιτική κατεύθυνση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμπυκνώνεται στη λογική «Καμιά ανακωχή – καμιά αναμονή. Εδώ και τώρα ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος – οργάνωση των αγώνων από τα κάτω. Με μαζικούς αγώνες εργαζομένων-νεολαίας και ισχυρή αντικαπιταλιστική-επαναστατική Αριστερά παλεύουμε για να ανατρέψουμε τη νέα επίθεση, να πετύχουμε ρήγματα στην αστική πολιτική σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, στην προοπτική της συνολικής επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού για τη σοσιαλιστική και κομμουνιστική χειραφέτηση των εργαζόμενων και της κοινωνίας.
Αυτό σημαίνει ότι σήμερα επιβάλλεται τόσο ο κεντρικός πολιτικός μας τόνος όσο και η καθημερινή μας δράση στο μαζικό κίνημα να προσανατολιστεί στην οικοδόμηση αγώνων για την αντίσταση στην κυβερνητική επίθεση και για τη συνολική ανατροπή της αστικής πολιτικής σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα. Στόχος θα πρέπει να είναι η απόκρουση των νέων επιθέσεων, η ανατροπή των αντιδραστικών νόμων που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θέσπισαν και εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια, η οικοδόμηση μιας μαχητικής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης στην κυρίαρχη πολιτική.

Εκτιμούμε ότι μπορούμε να έχουμε πραγματικά ρήγματα στην αστική πολιτική, πραγματικές ανατροπές και κατακτήσεις που θα ανοίξουν το δρόμο για τη συνολικότερη αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής σε αντικαπιταλιστική και επαναστατική κατεύθυνση. Να κάνουμε πραγματικά πράξη το σύνθημα της περιόδου «Οι αγώνες μας απάντηση στην κρίση – αντικαπιταλιστική ανατροπή η μόνη λύση».

ü Στα μέτωπα των χώρων δουλειάς για την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας, των περικοπών, των απολύσεων, της «ελαστασφάλειας», των ιδιωτικοποιήσεων. Για να αντισταθούμε στις απολύσεις και τα κλείσίματα των επιχειρήσεων, για να αποτρέψουμε το πέταγμα στο δρόμο δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων, για να μην περάσει το ξεπούλημα των λιμανιών, για να μην περάσει η νέα αντιασφαλιστική επίθεση και να ανατραπούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για να ανατραπούν οι ιδιωτικοποιήσεις, για να σπάσει η πολιτική της λιτότητας, για να μην περάσει η ιδεολογική τρομοκρατία των ελλειμμάτων, για να ανατρέψουμε τις δεσμεύσεις του «Συμφώνου Σταθερότητας» και τις πολιτικές της Ε.Ε.

ü Στο μέτωπο των δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών. Ενάντια στην αστυνομοκρατία και την ένταση του αυταρχισμού. Για να σταματήσει τώρα η συνθήκη κατοχής στις γειτονιές της Αθήνας και η συνεργασία της ΕΛΑΣ με τις φασιστικές και παρακρατικές συμμορίες. Για να διαλυθούν τα ΜΑΤ και ΜΕΑ. Για κατάργηση των τρομονόμων. Ενάντια στο νέο πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα που ετοιμάζουν.

ü Στο μέτωπο της εκπαίδευσης. Για να μην περάσει η νομιμοποίηση των ιδιωτικών κολεγίων και η ενσωμάτωση της οδηγίας 36/2005. Για να ανατραπούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι. Για να απαντήσουμε με αγώνες στον περιβόητο «διάλογο για την παιδεία».

ü Στο μέτωπο του ρατσισμού, των φασιστικών προκλήσεων και των αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις απελάσεις και την κατάργηση του πολιτικού ασύλου. Για πλήρη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, και άσυλο στους πρόσφυγες, για διάλυση της Frontex, για πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, για ενότητα όλων των εργαζομένων, ελλήνων και μεταναστών. Για να απαντήσουμε αγωνιστικά στο «αυγό του φιδιού» του φασισμού και να διώξουμε τις φασιστικές συμμορίες από τις γειτονιές.

ü Στο μέτωπο των αγώνων για το περιβάλλον, τους ελεύθερους χώρους, την κατοχύρωση των τοπικών κινημάτων. Για να ανατραπούν πλήρως τα σχέδια για τους αυτοκινητοδρόμους και την τσιμεντοποίηση και να μην περάσει η λογική της εμπορευματοποίησης και της «ανάπτυξης». Για να αντισταθούμε στον «Καποδίστρια 2» και την αντιδραστική αναδιάρθρωση των κρατικών θεσμών.

ü Στο μέτωπο της αντιιμπεριαλιστικής και αντιπολεμικής πάλης. Ενάντια στην πλήρη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την πλήρη συμμόρφωση τους ιμπεριαλιστικούς σχεδισμούς στα Βαλκάνια, στην Αν. Μεσόγειο και την Κύπρο. Για να μην περάσουν τα σχέδια για την «αντιπυραυλική ασπίδα» του ΝΑΤΟ. Για να φύγουν το ΝΑΤΟ και οι Βάσεις. Για να γυρίσουν πίσω όλα τα ελληνικά στρατεύματα που συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Για να δοθούν στην Υγεία, την Παιδεία και την Ασφάλιση τα τεράστια ποσά που σπαταλιούνται για πολεμικούς εξοπλισμούς.

Και όλα αυτά περισσότερο παρά ποτέ πρέπει να συνδυάζονται και με ένα σαφές μέτωπο ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, την ΟΝΕ αλλά και συνολικά την ΕΕ και την πολιτική της.

8. Μέσα σε αυτό το τοπίο, οι προκλήσεις για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολυεπίπεδες.

• 
  Από τη μια, θα πρέπει να είναι πρωτοπόρα δύναμη στην προσπάθεια να διαμορφωθούν όροι μαχητικής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης και να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική, έτσι ώστε να υπάρξουν ρήγματα στην αστική πολιτική και κατακτήσεις των εργαζομένων.
  
• 
  Από την άλλη, πρέπει να δείξει ότι σήμερα, μέσα στις οξυμένες κοινωνικές αντιθέσεις, μπορεί και πρέπει να υπάρξει εκείνη η Αριστερά που θα είναι πραγματικά αντίπαλο δέος στην πολιτική του κεφαλαίου, που όχι μόνο θα οργανώνει την αντίσταση αλλά και θα αναζητά την ανατροπή, που θα στρατεύεται στη δυνατότητα αλλά και την αναγκαιότητα μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Εκτιμούμε ότι σε αυτή την προσπάθεια, και με δεδομένη την κρίση της επίσημης Αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να λειτουργήσει ως πόλος συσπείρωσης πολλών αγωνιστών που αγωνιούν για την κατάσταση στην Αριστερά και αναζητούν μια Αριστερά της νίκης και της ανατροπής και όχι της ήττας και της υποταγής.
  

Σε αυτή την κατεύθυνση, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να αναπτύξει το επόμενο διάστημα μια πολύμορφη αγωνιστική δράση, μέσα από την οργανωμένη παρουσία της στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στους χώρους της νεολαίας.

ü Θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να συγκροτήσει πολιτικά αυτά τα μέτωπα, διοργανώνοντας κεντρικές καμπάνιες, εκδίδοντας προπαγανδιστικό υλικό, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις ενεργητικής αλληλεγγύης, παίρνοντας πρωτοβουλίες για μαζικές κινητοποιήσεις, ξεκινώντας από την προσπάθεια να είναι ο φετινός Δεκέμβρης ορόσημο στους αγώνες εργαζομένων και νεολαίας.
ü Θα αξιοποιήσει κάθε επίπεδο παρέμβασής της για να μπορέσουν σήμερα να ξεσπάσουν αγώνες και συντονισμένες κινητοποιήσεις: ενάντια στις απολύσεις και την ελαστική εργασία, για να σπάσει η λιτότητα, για να μην περάσουν οι αντιεκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις», για να μην περάσει το νέο ασφαλιστικό που ετοιμάζουν. Οι πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους αγώνες που ξεσπάνε είναι αναγκαίες ενάντια στις προσπάθειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να συκοφαντήσει και να απομονώσει κάθε αγώνα, όπως φάνηκε χαρακτηριστικά στην απεργία των λιμενεργατών. Όμως, σε μια σειρά από κρίσιμους χώρους των εργαζομένων και της νεολαίας έχουμε τη δυνατότητα με τη δική μας παρέμβαση να οργανωθούν αγώνες και να κλιμακωθούν κινητοποιήσεις. Αυτή πρέπει να είναι βασική πλευρά της δράσης μας το επόμενο διάστημα.
ü Θα συμβάλλει σε πρωτοβουλίες συντονισμού των αριστερών σχημάτων και συσπειρώσεων σε κάθε επίπεδο, έτσι ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν, με την αυτοτέλειά τους, ως πρωτοπόρα δύναμη σε κάθε μέτωπο. Θα συμβάλλει στην πρωτοβουλία συντονισμού και συσπείρωσης του συνόλου του συνδικαλιστικού δυναμικού της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και συνολικά όσων αναφέρονται στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Θέλουμε πραγματικό συντονισμό από τα κάτω που θα καταχτιέται μέσα από την υπομονετική συζήτηση και κοινή δράση μέσα στο εργατικό και νεολαϊστικο κίνημα, στηρίζοντας τα σχήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και τις προσπάθειες ενωτικής παρέμβασής τους μέσα στους χώρους (ΕΑΑΚ, Παρεμβάσεις κλπ). Άλλωστε η πρωτοβουλία των Παρεμβάσεων για οργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων στις 7/12 και 17/12 είναι ένα παράδειγμα των δυνατοτήτων.
üΘα προβάλλει συστηματικά μια μαχητική αντίληψη για το κίνημα σε ρήξη με τη λογική του υποταγμένου συνδικαλισμού που κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ: συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων σε αγωνιστική κατεύθυνση, έμφαση στις γενικές συνελεύσεις και τη δημοκρατία του αγώνα, άνοιγμα των σωματείων σε όλους τους εργαζομένους σε κάθε κλάδο.
üΘα πρωτοστατήσει στις μάχες ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις και τις φασιστικές προκλήσεις, που θα συνεχίσουν να είναι κεντρικό μέτωπο. Η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις στον Ασπρόπυργο, στη Νίκαια, στον Α. Παντελεήμονα, στον Ν. Κόσμο κλπ, σε συνεργασία με αντιρατσιστικές κινήσεις και κοινότητες μεταναστών, ήταν πετυχημένη και πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί το επόμενο διάστημα.
ü Θα συμμετέχει ενεργά στα κινήματα πόλης που αναπτύσσονται ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και την καταστροφή των ελεύθερων χώρων, και θα συμβάλλει στο συντονισμό τους. Ενα μέτωπο στο οποίο αρχίζει να σπάει η «προνομιακή» σχέση του ΣΥΡΙΖΑ και των Πράσινων αφήνοντας μεγάλα περιθώρια παρέμβασης για την αντικαπιταλιστική αριστερά.
üΘα κάνει ανοιχτό κάλεσμα προς τις δυνάμεις της Αριστεράς για κοινή δράση μέσα στο κίνημα.

9. Παράλληλα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προσπαθήσει το επόμενο διάστημα να ενισχύσει και να εμπεδώσει το ρόλο και τη λειτουργία της ως δημοκρατική μετωπική ενότητα της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ρζοσπαστικής Οικολογίας. Ειδικά μάλιστα σήμερα που η κρίση και η ανεπάρκεια της επίσημης Αριστεράς είναι παραπάνω από προφανής, νομίζουμε ότι αναλογεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προσπαθήσει να ξαναταυτίσει την Αριστερά με την αντίσταση, τη συντροφικότητα, την ανατροπή. Πόσο μάλλον που σε αυτή την κατεύθυνση ξέρουμε καλά ότι τείνουν οι αγωνίες και οι αναζητήσεις πολλών αγωνιστών που δεν χωρούν μέσα στις πολιτικές προτάσεις της επίσημης Αριστεράς. Σ’ αυτή την κατεύθυνση:
ü Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει ανοιχτό κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς όχι μόνο για κοινή δράση μέσα στο κίνημα, αλλά και για συμμετοχή στην ενωτική διεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
üΗ ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναβαθμίσει την πολιτική της παρέμβαση σε κάθε επίπεδο. Θα προχωρήσει σε τοπικό επίπεδο στην δημιουργία επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κάθε γειτονιά, με πρωτοβουλίες και δράσεις που θα απευθύνονται πλατιά σε όλο τον κόσμο της εργασίας.
üΜε εξωστρεφείς παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες σε όλα τα ζητήματα: από την προσπάθεια σύνδεσης με τους εργαζόμενους των stage σε κάθε γειτονιά, μέχρι την στήριξη αντιρατσιστικών, αντικατασταλτικών και περιβαντολογικών κινητοποιήσεων.
ü Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προχωράει σε αποφασιστικά βήματα στη δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία της. Θέλουμε μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ που να είναι υπόθεση των ίδιων των αγωνιστών της και να στηρίζεται στη δημοκρατική συζήτηση των μελών της – οργανωμένων και ανένταχτων αγωνιστών - σε κάθε επίπεδο, από την τοπική επιτροπή μέχρι την Πανελλαδική Συνέλευση. Θέλουμε να συζητήσουμε με ποιους τρόπους θα εξασφαλιστεί η δημοκρατική συμμετοχή όλων των αγωνιστών στη χάραξη της κατεύθυνσης, η δημιουργική συνεισφορά όλων των συνιστωσών της, η συντροφική συζήτηση, η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων μέσα από την αναζήτηση των ευρύτερων δυνατών συναινέσεων. Θέλουμε να κάνουμε τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές πραγματικά ζωντανά κύτταρα της λειτουργίας και της παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Θέλουμε συντονιστικά όργανα που να λογοδοτούν στον κόσμο του αγώνα. Θέλουμε αυτή η συζήτηση να συμβαδίζει με τα πραγματικά βήματα που κάνουμε μέσα στα μέτωπα και στις μάχες. Εκεί κρίνεται σε μεγάλο βαθμό και πόσοι αγωνιστές και πως συσπειρώνονται στις γραμμές μας.
ü Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει το επόμενο διάστημα να ανοίξει τη συζήτηση και τον πολιτικοθεωρητικό διάλογο τόσο για τη συγκυρία της ταξικής πάλης όσο και για τα ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής. Θέλουμε να συζητήσουμε τα μεγάλα ερωτήματα που αφορούν τη συγκυρία του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, τη θέση της Ελλάδας μέσα σε αυτές τις εξελίξεις, την ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Θέλουμε να συζητήσουμε πιο βαθιά για τη στρατηγική μας για το κίνημα, να ανοίξουμε τη μεγάλη συζήτηση για την επαναστατική στρατηγική σήμερα και να βαθύνουμε το περιεχόμενο της αριστερής προγραμματικής τοποθέτησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
ü Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες για όλα τα μεγάλα μέτωπα της περιόδου. Αυτό αφορά κατ’ αρχάς τη στάση μας μέσα στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου, τη στράτευσή μας στην προσπάθεια να ξεσπάσουν μαζικοί, συντονισμένοι, ανυποχώρητοι αγώνες, τις πρωτοβουλίες μας για μαζικές κινητοποιήσεις. Αφορά, όμως, και την παρέμβασή μας στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση την επόμενη χρονιά, μια μάχη που έχει κεντρική πολιτική σημασία και ταυτόχρονα συνδέεται και με τις αναδιαρθρώσεις σε σχέση με το «τοπικό κράτος» και το περιβάλλον.Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλίες για να ανοίξει αυτη η συζήτηση, στηριζόμενοι και στην υπαρκτή και σημαντική εμπειρία των ριζοσπαστικών τοπικών κινήσεων, με στόχο την παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση.

Σε αυτό το πλαίσιο και για να κάνουμε μια αποφασιστική τομή στη συγκρότηση αλλά και την παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προτείνουμε την πραγματοποίηση Πανελλαδικής Συνέλευσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα, με προσπάθεια να διεξαχθεί μέχρι τα τέλη του Φλεβάρη.

10. Τα άμεσα καθήκοντά μας είναι:
ü Η μαζική παρουσία στις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στη σύναξη των «γερακιών του πολέμου και του ιμπεριαλισμού» στη σύνοδο του ΟΑΣΕ στην Αθήνα, στις 1 και 2 του Δεκέμβρη, με συλλαλητήριο την Τρίτη 1 Δεκέμβρη 6.30 μμ στα Προπύλαια.
ü Η στήριξη των κινητοποιήσεων ενάντια στην ελαστική εργασία (stage, συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι) και ενάντια στην αντι-ασφαλιστική ανατροπή.
ü Η μαζική στράτευση όλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προσπάθεια για να είναι η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου ορόσημο στην πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας απέναντι στην πολιτική που «πυροβολεί τις ανάγκες μας»: Μαζική διαδήλωση την Κυριακή 6/12 στις 13.30 μ.μ. στα Προπύλαια. Μέρα πανεκπαιδευτικής δράσης και απεργίας στις 7/12. Προσπάθεια για καταλήψεις σε σχολές και σχολεία. Πρωτοβουλία για πανεργατική απεργία στις 17/12. Στόχος μας είναι να βγει μέσα στις κινητοποιήσεις η οργή και η αγανάκτηση αλλά και να πάρει σχήμα και λόγο και να αρθρωθεί σε συγκεκριμένους στόχους ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Δεν θέλουμε «επετειακές» κινητοποιήσεις, αλλά αγώνες με περιεχόμενο και προοπτική.
ü Ειδικά η προσπάθεια για να γίνει με πρωτοβουλία των ίδιων των εργαζομένων απεργιακή κινητοποίηση στις 17/12, ημέρα που ψηφίζεται ο προϋπολογισμός, είναι για εμάς ιδιαίτερα κομβική, για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στην επαίσχυντη στάση της γραφειοκρατίας αλλά και για να δώσουμε διέξοδο στη διάθεση ευρύτερων κομματιών εργαζομένων να βγουν στο δρόμο ενάντια στην κυβερνητική πολιτική. Η δυναμική αυτής της απεργίας φαίνεται ήδη, με το ΠΑΜΕ να καλεί στις 17/12, τον ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν να ακολουθήσει, ενώ το ίδιο αναμένεται ότι θα κάνουν και άλλα σωματεία και Ομοσπονδίες. Έμπρακτο δείγμα για τις δυνατότητες των κινήσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς αυτήν την περίοδο!
ü Η στήριξη όλων των εργατικών κινητοποιήσεων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, με κομβική αιχμή τη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Σκαραμαγκά.
üΟι κινητοποιήσεις ενάντια στην αστυνομοκρατία.
ü Η πάλη για να αποκαλυφθούν και να πληρώσουν όσοι ευθύνονται για τις δολοφονίες μεταναστών και για να σταματήσει η συνεργασία και η ασυλία των φασιστικών συμμοριών από την ΕΛΑΣ του Χρυσοχοϊδη.
ü Η αγωνιστική απάντηση στα σχέδια του υπουργείου Παιδείας (νέο σύστημα προσλήψεων, νέοι ταξικοί φραγμοί, νομιμοποίηση ιδιωτικών ΑΕΙ).

11. Το συνολικό πλαίσιο των στόχων και των διεκδικήσεών μας ορίζεται στους ακόλουθους άξονες.
ü Απαγόρευση των απολύσεων. Σταθερή εργασία για όλους. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας – Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, stage, ωρομίσθιων. Αυξήσεις στο ύψος των αναγκών μας. 1400 ευρώ κατώτερος μισθός. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας. Προστασία των ανέργων.
ü Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, των επιχειρήσεων που κλείνουν και των βασικών επιχειρήσεων που αφορούν την κοινωνία χωρίς αποζημίωση. Επιστροφή στο δημόσιο όλων των επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν. Εργατικός και λαϊκός έλεγχος στην παραγωγή.
ü Δημόσια, δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους. Αξιοπρεπή κοινωνική ασφάλιση για όλους. Κατάργηση όλων των μορφών δραστηριότητας του ιδιωτικού κεφαλαίου στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση. Στο δημόσιο όλοι οι κλάδοι στρατηγικού χαρακτήρα (ενέργεια, υγεία, φάρμακο, τρόφιμα, συγκοινωνίες κλπ.).
ü Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών λαϊκών ελευθεριών. Αφοπλισμός της αστυνομίας. Κατάργηση όλων των ειδικών σωμάτων. Κατάργηση των καμεροχαφιέδων. Όχι στο νέο εκλογικό νόμο – Απλή αναλογική.
ü Πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Νομιμοποίηση, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες. Κατάργηση των ρατσιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
ü Προστασία του περιβάλλοντος από την οικολογική καταστροφή, ενάντια στην καταστροφική καπιταλιστική ανάπτυξη. Υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, των δασών, των ακτών από την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση. Όχι στον «Καποδίστρια 2».
ü Κατοχύρωση του εισοδήματος των φτωχών και μεσαίων αγροτών, φτηνά και υγιεινά προϊόντα διατροφής, παραγωγικοί συνεταιρισμοί των εργαζόμενων αγροτών.
ü Όχι στο σύμφωνο σταθερότητας. Έξω από την ΟΝΕ. Όχι στην Ευρωσυνθήκη. Αντικαπιταλιστική ρήξη-αποδέσμευση από την ΕΕ με διεθνιστική προοπτική.
ü Όχι στον ιμπεριαλισμό, τον εθνικισμό και τον πόλεμο. Όχι στην καταπίεση των μειονοτήτων. Εργατικός διεθνισμός και ειρήνη μεταξύ των λαών. Επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευμάτων. Κλείσιμο όλων των βάσεων. Έξοδο από το ΝΑΤΟ. Όχι στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Αλληλεγγύη και κοινή πάλη με τους λαούς των Βαλκανίων και της ευρύτερης περιοχής, με τα αντιπολεμικά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα σε όλο τον κόσμο!

Το Συντονιστικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Νοέμβριος 2009

Νέος Προϋπολογισμός: πράσινη λιτότητα και αντεργατικές αλλαγές

Με την κατάθεση του νέου σχεδίου για τον Προϋπολογισμό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εντείνει την επίθεση προς τα λαϊκά εργαζόμενα στρώματα και τη νεολαία. Ο νέος προϋπολογισμός μόνο σε φιλολαϊκή κατεύθυνση δεν κινείται. Αντίθετα, αυξάνει τα φορολογικά βάρη προς τον λαό ενώ παράλληλα αφήνει ακόμα πιο ελεύθερο το μεγάλο κεφάλαιο, συνεχίζει ένα καθεστώς λιτότητας και χαμηλών μισθών, διατηρεί εξίσου χαμηλά τα κονδύλια για τους κρίσιμους τομείς της παιδείας και της υγείας. Ρίχνει στάχτη στα μάτια με την ‘έκτακτη εισφορά’ των πολύ υγειών επιχειρήσεων τις οποίες ακολούθως ενισχύει πολλαπλάσια μέσα από τα κοινοτικά κονδύλια και με περαιτέρω φοροαπαλλαγές. Ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει να δοθεί και στο γεγονός ότι ο συγκεκριμένος προϋπολογισμός ‘ενδέχεται να τροποποιηθεί’ με βάσει τις απαιτήσεις του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) που θα κατατεθεί προς την ΕΕ. Είναι φανερό δηλαδή από τώρα ότι στο βωμό της δημοσιονομικής συρρίκνωσης του ελλείμματος που αυτοί δημιούργησαν οι εργαζόμενοι θα καλεστούν να δώσουν ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο από το υστέρημα τους. Επιπρόσθετα στα πλαίσια του προγράμματος σταθερότητας θα κατατεθεί και το σχέδιο αποκρατικοποιήσεων - ιδιωτικοποιήσεων, μια πολιτική κατεύθυνση που θα συνεχίσει και θα εντείνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρά τα όποια παχιά λόγια της προεκλογικής περιόδου.

Εκατό μέρες κυβερνητικής θητείας ήταν αρκετές για να φανεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πόσο βαθιά αντιλαϊκή είναι η πολιτική του. Απέναντι στο νέο πράσινο κρεσέντο επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας απαιτείται η πιο πλατιά συστράτευση στον αγώνα, η πιο μάχιμη και ριζοσπαστική πολιτική δράση. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία έχουν κάθε συμφέρον να παλέψουν σήμερα για τα δικαιώματα τους σε μια αξιοπρεπή εργασία, τα δικαιώματα τους για δημόσια και δωρεάν υγεία υψηλού επιπέδου, δίκαιο φορολογικό σύστημα, κοινωνική ασφάλιση, δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα που θα υπερασπίζεται την εργασιακή προοπτική της νεολαίας, θα ενισχύει το κριτικό πνεύμα και όχι τη λογική του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης.

Πάτρα 21/11/2009

Η Επιτροπή Τύπου της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Μαζικότατη η Πορεία του Πολυτεχνείου στην Πάτρα

Η ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α) Πάτρας χαιρετίζει τη μαζικότατη πορεία απο το Παράρτημα του Πανεπιστημίου Πατρών με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Στην πορεία συμμετήχαν Φοιτητικοι σύλλογοι, η ΟΛΜΕ, πανεπιστημιακοι καθηγητές, σύλλογοι εργαζομένων, μαθητές, τα Ε.Α.Α.Κ και οργανώσεις της Αριστεράς. Η πορεία πέρασε απο το παλιό Βρετανικό προξενείο δίνοντας το αντιμπεριαλιστικο στίγμα του Πολυτεχνείου, απο το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νικ.Τεμπονέρα που σηματοδοτεί τα σύγχρονα πολυτεχνεία και τους αγώνες της νεολαίας, από την Νομαρχία Πατρών δηλώνοντας τον αντικυβερνητικό της χαρακτήρα και κατέληξε ξανά στο Παράρτημα.

Η διαδηλώση χρωματίστηκε έντονα από αντικυβερνητικά συνθήματα, με αφορμή τα νέα προγράμματα λιτότητας και την επικείμενη αντιασφαλιστική και αντιεκπαιδευτική επίθεση που προετοιμάζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συμφωνία με ΝΔ, Ε.Ε. και ΣΕΒ. Οι πρώτες 100 μέρες του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζονται από ένα αντεργατικό κρεσέντο, από την προσπάθεια να επιβάλλει από νωρίς το σύνολο της συντηρητικής πολιτικής του. Η χθεσινή διαδήλωση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου έδειξε ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν είναι διαθετιμένοι να δώσουν καμιά περίοδο χάριτος στην κυβέρνηση, οτι θα απαντήσουν δυναμικά με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους.

Διάλεξη

Διάλεξη του Ευτύχη Μπιτσάκη

Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,

Στο Πανεπιστήμιο Πατρών

με θέμα:

«Φιλοσοφικές συνέπειες της σύγχρονης Φυσικής».

Η ανωτέρω εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί

την Τετάρτη 18 Νοεμβίου 2009 και ώρα 12:15

στην Αίθουσα I-4 του Συνεδριακού και Πολιτιστικού

Κέντρου του Πανεπιστημίου μας.

Eκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το Πολυτεχνείο

Σε μια  περίοδο που οικονομική κρίση  χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να περάσουν ακόμα περισσότερες αναδιαρθρώσεις σε βάρος των εργαζομένων και  της νεολαίας, το Πολυτεχνείο αποτελεί τη ζωντανή ιστορία του λαϊκού κινήματος και της αντίστασης. Αποτελεί οδηγό ότι οι αγώνες μπορούν να κερδίζουν όσο κι αν θέλουν να μας βάλουν στο «γύψο» των ευρωμονόδρομων, της λιτότητας και των απολύσεων.

Αποδεικνύει ότι η αριστερά αν θέλει να είναι  νικηφόρα, πρέπει να είναι αποφασιστική, μαχητική και γειωμένη. Είναι ανάγκη όμως να είναι μια δύναμη χρήσιμη για του κόσμου και να αγωνίζεται σε κατεύθυνση ανατροπής γιατί το υπάρχον σύστημα αποδεικνύει ότι σε καμιά περίπτωση, παρά τις προσπάθειες για εξωραϊσμό της κατάστασης, δεν ικανοποιεί τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας. Αντιθέτως οδηγεί στην κρίση, προτείνει σαν λύση την ανασφάλιστη εργασία για να διατηρηθεί η κερδοφορία και στοχεύει στην διάλυση του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευση και της υγείας. Το αίτημα του Νοέμβρη του ’73 για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία παραμένει επίκαιρο.

Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούμε όλους τους αγωνιστές και τις συνιστώσες της αριστεράς, κοινωνικής και πολιτικής στην εκδήλωση με θέμα: «Η επικαιροποίηση του Νοέμβρη στο φόντο της οικονομικής χρήσης. Η απάντηση της ριζοσπαστικής - αντικαπιταλιστικής αριστεράς». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 15 Νοέμβρη στις 18.00 στο Παράρτημα.

Συμμετέχουμε  στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου που διοργανώνουν οι φοιτητικοί & σπουδαστικοί σύλλογοι.

Συμμετέχουμε  στην πορεία την Τρίτη 17 Νοέμβρη  στις 18.00 που ξεκινά από το Παράρτημα, περνά από το πρώην Βρετανικό προξενείο και το μνημείο του δολοφονημένου αγωνιστή Ν. Τεμπονέρα και καταλήγει ξανά στο Παράρτημα.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 – 2009: ΤΟ ΡΗΓΜΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΕΡΓΟ!

ΟΙ  ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ  ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ  ΣΤΟ  ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ

   Δεν είναι μόνο οι μνήμες που ξυπνά, εκείνος  ο παράξενος Νοέμβρης. 36 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι μέρες του Νοέμβρη παραμένουν ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας, αντίστασης, αμφισβήτησης και ανυπακοής, χαραγμένο στη συλλογική μνήμη, με ένα κόκκινο νήμα που διατρέχει την σύγχρονη ιστορία των κοινωνικών αγώνων του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.

   Τα  συνθήματα, τα τραγούδια, οι φωτογραφίες  και τα βιώματα, το ‘’ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’ προσπαθούν χρόνια να τα ‘’χωρέσουν’’ σε μια άχρωμη και άγευστη μουσειακή γιορτή για την σύγχρονη πραγματικότητα, για την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Το Πολυτεχνείο όμως αντιστέκεται, ακριβώς επειδή ζει και αναπνέει μέσα από τους συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες, μέσα από την διαρκή αμφισβήτηση και ελπίδα για την ανατροπή, ακόμα και στους πιο δύσκολους συσχετισμούς. 

  Αυτό  ακριβώς είναι και το Πολυτεχνείο, η διαχρονική του απόδειξη: Ότι οι μαζικοί και ανυποχώρητοι αγώνες του λαού και της νεολαίας, μπορούν να ξεπεράσουν τα στεγανά και τα όρια που τους θέτει η εκάστοτε πολιτική εξουσία και να είναι νικηφόροι! Η ελπίδα, πίστη και απαίτηση να αλλάξουν τα πράγματα και να αλλάξουν ριζικά, συνεχίζει να εμπνέει σ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα τον λαϊκό αντιιμπεριαλισμό, τη ριζοσπαστικοποίηση του φοιτητικού κινήματος, τις αντιστάσεις στις αντεργατικές πολιτικές μέχρι και τις πρόσφατες ηρωικές απεργίες απέναντι στο νέο αντι-ασφαλιστικό νόμο, τα μαθητικά και τα νεολαιίστικά ξεσπάσματα της δεκαετίας του’90 και τους μεγαλειώδεις φοιτητικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων, τις όμορφες ημέρες της αμφισβήτησης και ανυπακοής του Δεκέμβρη του 2009, του εκκωφαντικού ‘’ΩΣ ΕΔΩ’’! 

"ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ’’, ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ  ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ"

Tο  μήνυμα της ελπίδας: Η νεολαία κρατάει γερά το κόκκινο νήμα του Πολυτεχνείου τα τελευταία χρόνια και μέσα από τους ηρωϊκούς, δύσκολους και νικηφόρους αγώνες της αποδεικνύει καθημερινά ότι ο δυσοίωνος δρόμος της διάλυσης του πτυχίου και της εργασιακής προοπτικής δεν είναι μονόδρομος. Απέναντι στην αντι-εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, απέναντι στην επίθεση στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τα φοιτητικά κινήματα των τελευταίων χρόνων αποτέλεσαν ηχηρό χτύπημα σε όσους μπορεί να πόνταραν (όπως και τότε άλλωστε, το ’73) σε μια νεολαία αδρανή, απαθή, ενσωματωμένη. Είναι αυτή η αμφισβήτηση που σφυρηλατήθηκε, δυνάμωσε και που βγήκε εκκωφαντικά στους δρόμους όταν είδε την προσπάθεια καταστολής της να πυροβολεί και να δολοφονεί. Οι όμορφες ημέρες του Δεκέμβρη ενώνουν νοητά και δείχνουν ξανά, ότι η νεολαία αντιστέκεται και αμφισβητεί, ότι ψάχνει να βρει εκρηκτικούς και ριζοσπαστικούς δρόμους για να βγει στο προσκήνιο, να δείξει το αύριο των αναγκών της κόντρα στο αντιδραστικό σήμερα των πολιτικών εκφραστών της αστικής πολιτικής.  

  Το  μήνυμα της αντίστασης: Δεν μπορεί παρά να αποτελεί σήμερα εφαλτήριο για τον συνολικό αγώνα του λαϊκού κινήματος, απέναντι σε αυτούς που δημιούργησαν την κρίση και τώρα πάνε να την φορτώσουν στο κεφάλι του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας, εξαγγέλλοντας ‘’καλύτερες μέρες’’ που ποτέ δεν έρχονται! Ενάντια στο καθεστώς συμπίεσης του λαϊκού εισοδήματος, της καταστρατήγησης και των πιο βασικών εργασιακών κεκτημένων, την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και της επέκτασης των ΣΔΙΤ, την πλήρη ελαστικοποίηση του 8ώρου, της νέας αντεργατικής μόδας των stage, την διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να χαράξουν το δρόμο του αγώνα. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε ίχνος ελπίδας ή ψευδαίσθησης για τις πολιτικές των κυβερνήσεων, ακόμα και αν αυτές αλλάζουν με ‘’πλούσια πακέτα’’ υποσχέσεων, απλά για να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική. Άλλωστε, η τεράστια συντριβή της Ν.Δ. στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, λίγη σχέση είχαν με κάποιο όραμα ‘’αλλαγής’’ από το ΠΑΣΟΚ- ήταν πολύ περισσότερο η συνολική και λαϊκή καταδίκη μιας συγκεκριμένης πολιτικής, είναι η ίδια καταδίκη που δεν θα επιτρέψει σήμερα την ‘’ήπια προσαρμογή’’ και ‘’συναίνεση’’ που θέλει το ΠΑΣΟΚ. Την κρίση μπορεί και πρέπει να την πληρώσει το κεφάλαιο στο βαθμό που δοθούν μαζικοί αγώνες, στο βαθμό που αμφισβητηθεί συνολικά η αστική πολιτική, στο βαθμό που υπάρξει συνολική ανάταση και ανυπακοή του λαϊκού κινήματος.

  Το  μήνυμα απέναντι στον ιμπεριαλισμό: Είναι μήνυμα αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική λαίλαπα, στις πολιτικό-στρατιωτικές επεμβάσεις στη μέση ανατολή, τη συνεχιζόμενη κατοχή στο Ιράκ. Είναι η νοητή πολιτική γραμμή που συνδέει τους αγώνες του λαού μας με την συνολική αμφισβήτηση που διαμορφώνεται στη Νότια Αμερική, με την ηρωική Ιντιφάντα, με τους αγώνες των λαών σε όλο τον κόσμο. Είναι το μήνυμα που επιτάσσει την αντιπαράθεση με τις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, τον αγώνα ενάντια στην ΕΕ και τις πολιτικές της που καταπατούν τους λαούς όλης της Ευρώπης, που επιτάσσει τον αγώνα για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ. 

  ΣΤΙΣ  ΕΠΑΛΞΕΙΣ! 

  Στον  αγώνα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, πρωτοπόρα δύναμη αμφισβήτησης, ανυπακοής και αγώνα δεν μπορεί παρά να είναι η αριστερά. Μακριά από την λογική της περιχαράκωσης και της κομματικής οικοδόμησης δια της οδού της ‘’διαμαρτυρίας’’. Μακριά από κάθε φλερτ με την συνδιαχείριση και τα κέντρα εξουσίας. Παρά τις πραγματικές πιέσεις από την τεράστια κοινωνική δυναμική, η επίσημη αριστερά σήμερα αδυνατεί να δώσει απάντηση και να είναι μπροστάρης – το ίδιο το λαϊκό κίνημα όμως έχει άλλη άποψη! Μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες μπορεί να πατήσει γερά τα πόδια της μια ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική αριστερά, ενωτική και πλειοψηφική, ικανή να συσπειρώσει τις τεράστιες δυνάμεις του αγώνα και να τους δώσει περιεχόμενο, κατεύθυνση και προοπτική, από την σκοπιά της υπεράσπισης των συμφερόντων και αναγκών των εργαζομένων και της νεολαίας. Η συγκρότηση της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. φιλοδοξεί να είναι ένα σίγουρο και σταθερό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση. Απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, απέναντι στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. αλλά και συνεχώς απέναντι σε όσους αναφέρονται στους αγώνες, στο Πολυτεχνείο, ως απομεινάρια μιας άλλης εποχής –

  οι  εικόνες του αγώνα  είναι εικόνες  από το μέλλον!

Δελτίο Τύπου για τις επιχειρούμενες αλλαγές στο Ασφαλιστικό

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μόλις 40 μέρες μετά την εκλογή της αποκαλύπτει το πραγματικό αντεργατικό της πρόσωπο. Με επιχείρημα της κατευθύνσεις της Ε.Ε. για την οικονομία, το ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ότι ανοίγει ένας νέος – προφανώς προσχηματικός – διάλογος για το ασφαλιστικό. Οι προτάσεις της κυβέρνησης έχουν σαφές αντεργατικό πρόσημο: εξίσωση ορίων ηλικίας στο δημόσιο, περιορισμός έως κατάργηση της Λίστας Βαρέων και Ανθυγιεινών, περαιτέρω ενοποιήσεις ταμείων στη λογική της ‘προς τα κάτω εξίσωσης’, κίνητρα παραμονής στην εργασία την ίδια στιγμή που χιλιάδες νέοι είναι άνεργοι, αλλαγή στις συνταγές για τα φάρμακα. Είναι μια κίνηση στην ίδια κατεύθυνση με  το χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις επισφαλείς σχέσης εργασίας, το πέταγμα χιλιάδων στην ανεργία, την γενικότερη πολιτική λιτότητας. Απέναντι σε αυτή τη λογική, ως ΑΝ.ΤΑΡ.ΣΥ.Α. απαιτούμε μια ριζική τομή στο ασφαλιστικό σύστημα με στόχο την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, για μια αξιοπρεπή κοινωνική ασφάλιση για όλους. Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύουμε για:

• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ

• Δεν υπάρχουν νεκροί ασφαλιστικοί χρόνοι. Διεκδικούμε πλήρη ασφάλιση της ανασφάλιστης και ελαστικής εργασίας για όσο καιρό υφίσταται. Πλήρης ασφάλιση των ανασφάλιστων και μερικώς ασφαλισμένων εργαζόμενων

• Κάτω τα χέρια από τα Βαρέα και Ανθυγιεινά – διεύρυνση της λίστας ΒΑΕ

• Κατάργηση των χαριστικών στην απόδοση οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας

• Κοινωνικός και Εργατικός έλεγχος, ισχυροποίηση του ρόλου των εργαζομένων στην λειτουργία των ταμείων

• Νομιμοποίηση και ένταξη των μεταναστών στο ασφαλιστικό σύστημα

• Να μην επεκταθούν τα όρια ηλικίας, όχι στην εξίσωση των ορίων ηλικίας αντρών – γυναικών, έμπρακτη στήριξη της μητρότητας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα

• Δημόσια και Δωρεάν Υψηλού Επιπέδου Υγειονομική Περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους

Η Επιτροπή Τύπου της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Πάτρας