* Θεσπίζεται ως «συνταγματική επιταγή» η ολόπλευρη επίθεση στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Εισάγεται η «ελαστοασφάλεια – flexicurity», δηλαδή η μερική απασχόληση, η ανασφάλιστη εργασία, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, που θα αποτελούν πλέον τους συνταγματικούς κανόνες άσκησης και των εθνικών πολιτικών, οδηγώντας στον εργασιακό μεσαίωνα. Η «ελεύθερη αγορά», η ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση, η αποθέωση της καπιταλιστικής κερδοφορίας θα αποτελούν τους το βασικό κριτήριο άσκησης πολιτικής.
* Μειώνει ακόμα περισσότερο τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών αφού μεταφέρει ακόμα πιο μακριά τα κέντρα λήψης αποφάσεων σε μη εκλεγμένα όργανα της ΕΕ – των οποίων μάλιστα οι αποφάσεις συχνά εμφανίζονται να έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τους νόμους κάθε ξεχωριστού κράτους! Το σύνολο των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου καθώς και όλοι οι νόμοι που υιοθετούνται από την ΕΕ θα υπερισχύουν αυτών των εθνικών κρατών.Η ΕΕ αποκτά πρόεδρο, του οποίου οι αποφάσεις έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα για τα κράτη μέλη!
* Η δυνατότητα βέτο από μια χώρα καταργείται ώστε να επιταχύνεται η διαδικασία των αναδιαρθρώσεων που επιθυμούν τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα της ΕΕ. Φέρνει τον θεσμό της ειδικής πλειοψηφίας με βάση τον πληθυσμό κάθε κράτους πράγμα που βοηθά τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κράτη .
* Ενισχύεται η στρατικοποίηση της ΕΕ και γίνεται ειδική αναφορά στον στρατιωτικό – ιμπεριαλιστικό ρόλο της Ένωσης δήθεν για ειρηνευτικούς ή «αντι-τρομοκρατικούς» σκοπούς.
* Ενισχύεται το ηλεκτρονικό φακέλωμα και η παρέμβαση στα προσωπικά δεδομένα. Μάλιστα γίνεται ειδική αναφορά στην δυνατότητα αποστολής προσωπικών δεδομένων στις ΗΠΑ.
Η Συνθήκη της Λισσαβόνας πέρασε τμηματικά σε κάθε κράτος μέλος και δεν απαιτήθηκε η ομόφωνη συμφωνία όπως παλαιότερα με το ευρωσύνταγμα. Η επιλογή αυτή πάρθηκε διότι ήταν και σήμερα δεδομένο ότι αν υπήρχε η δυνατότητα να ακυρωθεί στο σύνολο της αυτή η επιλογή, το κίνημα σε τουλάχιστον μία χώρα της Ευρώπης θα ύψωνε την αντίσταση του, θα κατάφερε να επιβάλει δημοψήφισμα και να κερδίσει το «ΌΧΙ» στην προώθηση αυτής της συνταγματικής εκτροπής όπως το 2004 σε Γαλλία και Ολλανδία. Οι γραφειοκράτες της ΕΕ επέλεξαν αντ’ αυτού μια κυκλωτική τακτική περνώντας την συνθήκη στα κοινοβούλια με τρόπο περικυκλωτικό για τους λαούς των χωρών που έχουν καταφέρει να αντισταθούν σε αυτές τις πολιτικές. Η μάχη όμως σήμερα δεν τέλειωσε. Αντίθετα έχουμε κάθε λόγο να παλέψουμε να σπάσουμε στην πράξη αυτές τις πολιτικές. Αποτελεί ελάχιστη απαίτηση του κινήματος να μπορεί να αγωνίζεται να αλλάξει τα πράγματα στον τόπο και γι’ αυτό δεν μπορούμε να ανεχτούμε οι αποφάσεις να παίρνονται από την ΕΕ και τα όργανα της. Είναι βαθιά χαραγμένη στο πολιτικό DNA του ελληνικού λαού η αντίθεση με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και έτσι δεν θα επιτρέψουμε την παραπέρα εμπλοκή μας σε αυτούς. Και είναι καιρό τώρα φανερό ότι η πολιτική της ΕΕ πλήττει τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, την ασφάλιση, τους μισθούς, το ωράριο, την πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία και για αυτό δεν θα αφήσουμε να επικυρωθεί μια συνθήκη που αμφισβητεί όλα όσα με αγώνες κερδίσαμε!
Όχι στην ΕΕ – Όχι στην Συνθήκη της Λισσαβόνας!
Όχι στο ευρώ, τη λιτότητα, την ελαστική εργασία, τις ιδιωτικοποιήσεις – Κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας - Κατοχύρωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Όχι στην κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική και τη συμμόρφωση στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Καμιά μεταφορά αρμοδιοτήτων σε κέντρα αποφάσεων μακριά από τον έλεγχο του λαϊκού κινήματος – Να σταματήσουν οι νόμοι και οι αποφάσεις της Ε.Ε. να υπερισχύουν της εθνικής νομοθεσίας
Ενάντια στον αυταρχισμό, την καταστολή και τους τρομονόμους – Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών.