16 Νοε 2014



Όπως πάντα, έτσι και τώρα…
Οι μέρες του Νοέμβρη, 41 χρόνια μετά παραμένουν ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας  αντίστασης, αμφισβήτησης και ανατροπής, χαραγμένο στη συλλογική μνήμη, με το νήμα της εξέγερσης εκείνης να διατρέχει την σύγχρονη ιστορία των κοινωνικών αγώνων του λαού και της νεολαίας. Ακόμα και σήμερα έπειτα από 4 χρόνια σκληρής μνημονιακής πολιτικής, με πραξικοπηματικού τύπου κοινοβουλευτική ψήφιση και εφαρμογή μέτρων οριακά εξοντωτικών για το σύνολο του λαού, η φλόγα του Νοέμβρη καίει.
Καίει, γιατί εκείνο το μήνυμα ανυπακοής και αγώνα, παραμένει επίκαιρο στη σημερινή πάλη του λαού ενάντια στις πολιτικές της εξαθλίωσης. Καίει, γιατί η μάχη απέναντι στη σημερινή πολιτική του κεφαλαίου, το σύγχρονο ιμπεριαλισμό και ολοκληρωτισμό της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των μηχανισμών του χρέους και του ΔΝΤ, της συγκυβέρνησης της μνημονιακής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων, αντηχεί τα παλιά συνθήματα εκείνου του παράξενου Νοέμβρη: Εξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ, ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Τα συνθήματα, τα τραγούδια, οι φωτογραφίες και τα βιώματα, προσπαθούν χρόνια να τα ‘’χωρέσουν’’ σε μια άχρωμη και άγευστη μουσειακή γιορτή για την σύγχρονη πραγματικότητα, για την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, για την απόσπαση συναίνεσης. Το Πολυτεχνείο όμως δε τους ανήκει και δε θα τους ανήκει ποτέ. Ανήκει στην νεολαία, στους εργαζόμενους, όλους όσους αντιστέκονται στην πολιτική του μαύρου μετώπου συγκυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ-κεφαλαίου και εκφράζει τη μαχητική αγωνιστικότητα όλου του λαού.
Για να τιμήσουμε εκείνη τη γενιά και τη θυσία της, ο μόνος τρόπος είναι να συνεχίσουμε να παλεύουμε και να διεκδικούμε. Για να μπορέσει ο λαός να ξανασταθεί στα πόδια του, έξω από τη μέγγενη του ευρώ και της ΕΕ και των πολιτικών που η πρόσδεση σε αυτά αναγκαστικά επιφέρουν. Για τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων, για μια πραγματική αναδιανομή του πλούτου που παράγουμε εμείς και καρπώνονται άλλοι.
Όπως πέρσι λοιπόν όπου ο συντονισμός εργαζομένων, φοιτητών, λαϊκών συνελεύσεων, καθηγητών, διοικητικών, μαθητών οδήγησε σε ένα από τα μαζικότερα 3ημερα του Πολυτεχνείου στη Πάτρα, απέναντι σε όσους νόμιζαν πως μετά το κλείσιμο του Παραρτήματος δεν θα γινόταν καν, έτσι και φέτος πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι το πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή. Όλη αυτή η μαγιά που συγκεντρώθηκε για να τιμήσει τους αγώνες του χτες και να δώσει πνοή στους νέους, πρέπει να ξαναβρεθεί στο δρόμο του αγώνα απέναντι στη σημερινή λαίλαπα, απέναντι στην σημερινή αντιλαϊκή πολιτική.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει κάπου αλλού από τον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου στη Πάτρα, κάπου αλλού από το χώρο που ενέπνευσε εκείνη τη γενιά, τον χώρο του Παραρτήματος. Γι αυτό διεκδικούμε  το άμεσο άνοιγμα  του Παραρτήματος  όχι μόνο για το τριήμερο αλλά γενικά. Για μας το Παράρτημα, λόγω και ιστορικής φόρτισης αλλά και γιατί κάθε σύγχρονος αγώνας του λαού και της νεολαίας το είχε σαν χώρο αναφοράς, πρέπει να είναι μόνιμα ανοιχτό και να αποτελεί ένα κέντρο αγώνα για όλο το λαικό κίνημα της Πάτρας. Ένα Παράρτημα που θα αποπνέει τους αγώνες του χτες και θα εμπνέει το σύνολο του λαού για τις αντιστάσεις και τους αγώνες του σήμερα.
Σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούμε σε ένα μαζικό εορτασμό  του πολυτεχνείου κάνοντας πρόταση σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς, τα εργατικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τους μαθητές , τις λαϊκές συνελεύσεις, το λαό ολόκληρο για αντίσταση στο μέλλον που ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς, σε πάλη για τις ανάγκες μας και για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης πουβιώνουμε.
…η ελπίδα είναι στην εξέγερση!!!
ΌΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΙΣ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ         ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΠΑΤΡΑΣ