* Ενίσχυση της φορολογίας μέσω των Έμμεσων Φόρων, των φόρων δηλαδή που προστίθενται απευθείας στα είδη μαζικής κατανάλωσης και με αυτή την έννοια χτυπιέται περισσότερο το εισόδημα των χαμηλών τάξεων. Είναι ενδεικτικό στοιχείο του βάθους της αντεργατικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ η συζήτηση για τον ενιαίο φορολογικό συντελεστή στο 15%! Αυτό σημαίνει ότι τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης (τρόφιμα, νερό) που σήμερα φορολογούνται με 9% (ή και 4% ορισμένα) θα εκτιναχθούν ως προς την τελική τιμή πώλησης. Είναι και αυτό μια έκφραση της προσπάθειας του ΠΑΣΟΚ να εισπράξει από τα φτωχά και μεσαία στρώματα και όχι από τους έχοντες και κατέχοντες.
* Ενίσχυση των Φοροελαφρύνσεων για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων ενώ παράλληλα τις στηρίζει πολύμορφα μέσα από δαπάνες του προϋπολογισμού αλλά και των κονδυλίων της ΕΕ. Την ίδια στιγμή διαφημίζει την πρόταση για συγκέντρωση αποδείξεων ως το «απόλυτο όπλο» για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή όταν αυτοί περνάνε μέτρα νόμιμης φοροδιαφυγής στο μεγάλο κεφάλαιο! Όταν το ίδιο το κράτος χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία!
Τα μέτρα αυτά έρχονται να προστεθούν στο ήδη υπάρχον πλαίσιο ενός κοινωνικά άδικου φορολογικού συστήματος. Το σημερινό φορολογικό σύστημα χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη αναλογία των έμμεσων φόρων σε σχέση με τους άμεσους, την υπερφορολόγηση των μισθωτών και συνταξιούχων σε σύγκριση με τις άλλες κατηγορίες εισοδήματος, την έκδηλα μικρή επιβάρυνση των κερδών από επιχειρηματικές δραστηριότητες τόσο λόγω της φοροδιαφυγής όσο και μιας σειράς ‘νόμιμων’ κινήτρων, προνομίων και ελαφρύνσεων, το μεγάλο διαχειριστικό κόστος και φυσικά την εκτεταμένη ανάπτυξη φαινομένων διαφθοράς και συναλλαγής. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια ο άδικος χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος εντείνεται μέσα από την κατά 42% ενίσχυση των φόρων από φυσικά πρόσωπα την ίδια στιγμή που το ποσοστό φόρων από νομικά πρόσωπα είναι μειωμένο κατά 25%.
Για τις δυνάμεις του λαού το ζήτημα του φορολογικού συστήματος πρέπει να μπει σε μια άλλη βάση. Η πολιτική που συγκροτεί το σύστημα φορολόγησης της χώρας αναμφίβολα δεν είναι ένα διαχειριστικό ζήτημα αλλά αντίθετα ένα ζήτημα βαθύτατα ταξικό. Στη δικιά μας λογική το ζήτημα του ύψους των αναγκαίων εσόδων για το κράτος και του από πού θα προκύψουν αυτά συνδέεται άρρηκτα με την κοινωνική τους αντιστοίχηση, με το αν δηλαδή συμβάλουν στην συγκρότηση ενός κοινωνικού κράτους – με το αν οδηγούν στην ενίσχυση της παιδείας, της υγείας, του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, της καταπολέμησης της ανεργίας, της ενίσχυσης των μισθών, της μείωσης των τιμολογίων των ΔΕΚΟ. Σχετίζεται με το ερώτημα του «ποιοι θα καλύψουν το χρέος». Οι δυνάμεις του κεφαλαίου ή η εργατική τάξη και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Η έξοδος από την Κρίση που προτείνουν οι κυβερνήσεις περνά από το να καλύψουν οι εργαζόμενοι και πάλι τα σπασμένα ενώ παράλληλα θα δεχθούν χειρότερα εργασιακά καθεστώτα. Η έξοδος που έχει ανάγκη ο κόσμος περνά από την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Είναι σήμερα σαφές ότι μια μεταστροφή του φορολογικού συστήματος σε μια κοινωνικά δίκαιη και απλή βάση απαιτεί την διεύρυνση της φορολογικής βάσης προς τα υψηλά εισοδήματα και τις επιχειρήσεις, σε όλες αυτές τις δυνάμεις του πλούτου που παράτυπα ή και νομότυπα απαλλάσσονται από την φορολογία που τους αντιστοιχεί. Για ένα κοινωνικά δίκαιο και οικονομικά εγγυημένο φορολογικό σύστημα σήμερα προβάλουμε την ανάγκη για:
* Φορολογία με συνεχή προοδευτικό χαρακτήρα με στόχο να μεταφερθεί το βάρος στα μεγάλα και πολύ μεγάλα εισοδήματα μέσα από την διαμόρφωση περισσότερων κλιμακίων, αύξηση των συντελεστών προς τα πάνω και ενίσχυση του αφορολόγητου ορίου. Χαμηλότερη φορολόγηση της εργασίας σε σχέση με τη φορολόγηση εισοδήματος.
* Εγγυημένη επιστροφή μέρους του κρατικού εσόδου από φορολογία υπό τη μορφή αυξημένων δαπανώ για Παιδεία – Υγεία – Ασφάλιση και εγγυημένο κατώτατο εισόδημα και θέσεις εργασίας.
* Αντιστροφή της τάσης μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων και φορολόγηση αυτών με βάση την φοροδοτική τους ικανότητα και με στόχο την επιβάρυνση του μεγάλου και πολύ μεγάλου κεφαλαίου που σήμερα χαίρει εύνοιας και προστατευτισμού
* Αναστροφή της σχέσης άμεσων και έμμεσων φόρων και εφαρμογή μηδενικού συντελεστή ΦΠΑ σε βασικά είδη διατροφής και αξιοπρεπούς διαβίωσης.
* Φορολόγηση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας, κατάργηση των οικονομικών δραστηριοτήτων μέσω «off-shore» εταιριών και κατάργηση όλων των φορολογικών προνομίων του εφοπλιστικού κεφαλαίου.