Όλες/όλοι
τη Δευτέρα 9/1 στις 18:00 στο σχολικό συγκρότημα «Τεμπονέρα» στην Πλατεία Βουδ
Συμπληρώνονται 32 χρόνια από τη δολοφονία του αγωνιστή καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από τους δολοφόνους της ΟΝΝΕΔ επειδή βρέθηκε στο πλευρό των μαθητών στην Πάτρα ενάντια στον αντιεκπαιδευτικό νόμο Κοντογιαννόπουλου.
Οι
καταλήψεις του μαθητικού και φοιτητικού κινήματος του 1990-91 οδήγησαν την τότε
κυβέρνηση της ΝΔ και τον Κων. Μητσοτάκη σε απομάκρυνση του τότε υπουργού
Παιδείας Κοντογιαννόπουλου και ανέτρεψαν τον αντιεκπαιδευτικό του νόμο, παρά
την άγρια καταστολή και την παρακρατική βία που εξαπολύθηκε απέναντι στο
κίνημα. Η νεολαιίστικη εκείνη εξέγερση γέμισε με ελπίδα και αυτοπεποίθηση ένα
λαό που δεχόταν την επίθεση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του κεφαλαίου στις
αρχές της δεκαετίας του ’90.
Την
τότε κυβέρνηση και τη ΝΔ βαραίνει φυσικά η πολιτική ευθύνη της δολοφονίας,
καθώς ο δολοφόνος του Τεμπονέρα Γιάννης Καλαμπόκας ήταν πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ
Πάτρας τότε, όπως μέλη της ΟΝΝΕΔ ήταν και τα υπόλοιπα άτομα που απαρτίζαν την
δολοφονική συμμορία που επιτέθηκε στις καταλήψεις στα σχολεία της Πάτρας. Η ΝΔ
και τα στελέχη της τον υπερασπίστηκαν αμετανόητα, ενώ καθόλου τυχαία ο δικηγόρος
του δολοφόνου, Μ. Αρβανίτης, έγινε βουλευτής της φασιστικής εγκληματικής
οργάνωσης Χρυσής Αυγής.
Ο
Ν. Τεμπονέρας, οι αγώνες και η θυσία του θα δείχνει πάντα τον δρόμο στο
νεολαιίστικο και λαϊκό κίνημα. Το παράδειγμα του κομμουνιστή εκπαιδευτικού
εμπνέει τους αγώνες του σήμερα σε μια συγκυρία ανελέητης επίθεσης στα λαϊκά και
εργατικά συμφέροντα, από την ακραία φτώχεια και τον πληθωρισμό, την διάλυση του
ΕΣΥ και της δημόσιας παιδείας μέχρι την καταστολή και την εμπλοκή της χώρας σε
ιμπεριαλιστικούς, μια επίθεση που
ενορχηστρώνεται από την κυβέρνηση που εφαρμόζει την συνολική πολιτική
της ΕΕ και των μεγάλων αστικών επιτελείων.
Απέναντι
στην επίθεση που εξαπολύει η ΝΔ με το
βλέμμα στις κάλπες, αλλά και στη συναίνεση των υπόλοιπων αστικών δυνάμεων, που
προβάλλουν ότι μια εναλλαγή με αυτούς στην κυβέρνηση θα λύσει τα προβλήματα
υποτιμώντας τη μνήμη μας από τις δικές τους θητείες , η απάντηση μπορεί να δοθεί από ένα ταξικά ανασυγκροτημένο
αγωνιστικό εργατικό κίνημα και μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά. Με
μαχητικούς αγώνες ανατροπής της επίθεσης, υψώνοντας τοίχο απέναντι στην
κυβέρνηση με την πάλη μας για τα σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά μας
δικαιώματα, για τα κοινωνικά αγαθά, την υγεία, τις δημοκρατικές ελευθερίες!
